اچھائی؍نیکی دا بدلہ

کسے ملک اتے اک ظالم بادشاہ حکمرانی کر رہیا سی۔ اوہ اپنی رعایا اتے بہت ظلم کردا تے اوس دے دربار وچوں کسے نوں وی انصاف نئیں سی ملدا۔ جو وی اوس دے خلاف بولدا، اوہ اوس نوں جانوں مار دیندا سی۔ کسے نوں اوہ پھاہے لاندا تے کسے نوں بھکھے خون خوار جانوراں اگے سٹ دتا۔ کسے دے ہتھ پیر کٹ دیندا تے کسے دیاں اکھاں کڈھ دیندا۔ اک سپاہی نے بادشاہ دے ظلم دے خلاف آواز چکی تاں بادشاہ نے اوس نوں مارن دا حکم دے دتا۔ اوہ سزا توں بچن لئی اپنے گھروں نسیا تے جنگل وچ جا کے لک گیا۔ بادشاہ نے سپاہیاں نوں جنگل جا کے لبھن تے گرفتار کرن دا حکم دتا۔ سپاہی اوس نوں گرفتار کرن لئی جنگل جاندے نیں۔ پر اگوں اوہناں نوں شیر ملدا اے جو گرج دار آواز وچ بول رہیا سی۔ سپاہی ایہہ ویکھ کے  ڈر جاندے نیں تے اوتھوں واپس بادشاہ کول آ جاندے نیں۔ جدوں سپاہی نے اوہناں نوں واپس جاندے ویکھیا تاں اوہ لکی ہوئی تھاں توں باہر آیا۔ اوہ وی شیر نوں ویکھ کے  بہت خوف زدہ ہوندا اے۔ جدوں اوس غور نال آواز سنی تاں اوس نوں لگیا کہ شیر کسے مصیبت وچ اے۔ سپاہی جدوں شیر دے نیڑے ہویا تاں شیر نے اوس نوں کجھ نہ آکھیا، ہمت کر کے سپاہی شیر دے ہور نیڑے ہویا تاں اوس ویکھیا کہ اک تیر شیر دی لت وچ کھبیا ہویا اے تے تیر لگن پاروں لہولہان اے۔ سپاہی نے ہمت کر کے پہلاں شیر دی لت وچ تیر کڈھیا جس پاروں اوہدی پیڑ کجھ گھٹ گئی۔ مڑ اوس نے اوہدے پیر وچوں کنڈا کڈھیا۔ شیر اوس دی ایس رحمدلی تے انسان دوستی توں بہت متاثر ہویا اوس دے پیر چمے تے لنگر ہندا ہویا جنگل ول چلا گیا۔ اوہ ساری رات بادشاہ دے خوف دے مارے جنگل وچ لکیا رہیا۔

اگلے دن بھکھ نال اوس دا برا حال ہویا۔ اوس سمجھیا کہ ہن بادشاہ دے سپاہی اوس نوں گرفتار نئیں کر سکن گے کیوں جے اوہ اوتھوں چلے گئے نیں۔ جدوں اوہ جنگل توں باہر نکلیا تاں پہلوں توں موجود سپاہیاں اوس نوں گرفتار کر لیا تے اوس نوں بادشاہ اگے پیش کر دتا۔ بادشاہ نے غصے وچ اوس نوں مارن دا حکم دتا تے مارن دی تاریخ متھ کے شہر وچ اعلان کروا دتا کہ باغی نوں بھکھے شیر اگے سٹیا جاوے گا۔ سارے لوک میدان اندر آ کے باغی دی موت دا نظارہ ویکھن تاں جے آئندہ کوئی بادشاہ دے خلاف بغاوت کرن یاں گل کرن دی جرأت نہ کرے۔ مقررہ تاریخ تے میدان لوکاں نال بھر گیا۔ سپاہیاں نے بھکھے شیر نوں میدان اندر چھڈ دتا تے مڑ اوس سپاہی نوں شیر اگے سٹ دتا۔ بھکھ پاروں شیر سپاہی اتے حملہ کردا اے پر چھیتی ای اوہ سپاہی دے پیر چٹن لگ پیندا اے۔ ایہہ منظر ویکھ کے سارے حیران ہو جاندے نیں۔ پر اصل گل دا کسے نوں وی پتہ نئیں ہوندا۔ دوجے سپاہی شیر نوں پھڑ دے نئیں تے جنگل وچ چھڈ آندے نیں۔ ایہہ سپاہی وی اوہناں دے نال ہوندا اے۔ سارے رستے دوجے سپاہی شیر کولوں ڈر دے رہندے نیں پر ایہہ اوس نوں پیار کردا رہندا اے۔ جنگل اندر جا کے شیر نے اک وار فیر ایس دے پیر چمے تے ایس نے شیر دے متھے اتے پیار کیتا۔ شیر جنگل اندر چلا گیا تے ایس واپس پرت آئے۔

جدوں سپاہی نوں دوبارہ بادشاہ اگے پیش کیتا گیا تاں اوس نے ساری کہانی بادشاہ نوں دسی۔ انج بادشاہ نے اوس دی نیکی دے صلے وچ شیر دی نیکی نوں ویکھ کے اوس نوں معاف کر دتا تے آئندہ ظلم توں توبہ کر کے انصاف کرن دا وعدہ کیتا۔ جے کر تسی وی کسے نال نیکی کرو گے تاں تہانوں اک نہ اک دن اوس دا بدلہ ضرور ملے گا۔