بڈھا مالی

اک دفعہ دا ذکر اے کہ کسے پنڈ وچ بہت وڈا امباں دا باغ سی۔ ایہہ باغ اک خدا ترس بندے دی ملکیت سی۔ ایہہ بندہ بہت زیادہ سخی سی۔ اوہ باغ توں ہوون والی آمدنی دا اک وڈا حصہ غریب لوکاں اتے خرچ کردا سی۔ اوس باغ دی راکھی لئی اک بڈھا بابا رکھیا ہویا سی۔ بابا بہت محنتی تے ایماندار سی۔ اوس دی محنت پاروں ہر سال بہت زیادہ فصل ہوندی۔ جس پاروں باغ دا مالک بہت خوش ہوندا تے اپنی آمدن وچوں بہت سارے پیسے بابے نوں وی دے دیندا۔ مالک ایس بابے اتے بہت اعتبار کردا سی۔ بابے دے ہتھ وچ بہت برکت تے مٹھاس سی۔ بابے دے ہتھاں دے لگے بوٹے کدے سکدے نئیں سن۔ ایس لئی کہ بابا اوہناں نوں اپنے بالاں طرح پالدا سی۔ لوک ایس باغ دی فصل دا بے چینی نال انتظار کردے تے جدوں امب پک کے بازار وچ جاندے تاں ہتھو ہتھ وِک جاندے ایہہ ویکھ کے بابا تے مالک بہت خوش ہوندے۔

ایس باغ وچ اک نم دے درخت اتے وڈی مکھی دا چھتہ لگیا ہویا سی۔ شہد دا ایہہ چھتہ لگ بھگ 4 فٹ تائیں پھیلیاں ہویا سی۔ بابا ایس چھتے کولوں بہت دور سی۔ اوس کدے ایس ول دھیان نہ دتا۔ صرف اپنے کم نال کم رکھیا۔

ایس باغ دے نال ای امباں دا دوجا باغ وی سی۔ اوس دا مالک اکھڑ مزاج، کنجوس تے لڑاکا سی۔ اوس دا مالک نوکراں نال اکثر لڑدا رہندا، اوہناں دی بے عزتی کردا جس پاروں نوکر دل لاہ کے کم نہ کردے۔ نتیجہ ایہہ نکلدا کہ امباں دی فصل بہتی نہ ہوندی تے نہ ای ایس باغ دے امب مٹھے ہوندے۔ مالک نوں ایس گل دا بہت ساڑا سی۔ اوہ چاہندا سی کہ کسے طریقے نال بابے نوں مار دتا جاوے تے باغ تباہ کر دتا جاوے۔ تاں اوس دے باغ دے امب بازار وکن۔ اک دن اوہنے اپنے اک بندے نوں باغ دی کامیابی دا راز لبھن لئی اوس باغ اندر جاون لئی تیار کیتا۔ اوہ بندہ بناں اجازت باغ وچ آیا تے بوٹیاں دا جائزہ لین لگ پیا۔ باغ وچ پھردے اوس نوں وڈا شہد دا چھتہ نظر آیا۔ بندہ اوس نوں ویکھ کے ڈر گیا تے اوس آ کے چھتے بارے اپنے مالک نوں دسیا۔ مالک ایہہ گل سن کے بہت خوش ہویا۔ اوس آکھیا کہ جدوں بابا باغ وچ ہووے تسی اک بندے نے جا کے اوس چھتے نوں چھیڑنا اے۔ انج کرن نال مکھیاں اڈ کے بابے نوں لڑن گیاں تے بابا اوہناں دے ڈنگ مارن نال آپو مر جاوے گا۔ نال مالک نے نوکراں نوں ڈرایا کہ ایس گل دا جے کسے نوں پتہ لگا تاں اوہ اوس بندے نوں جانوں مار دیوے گا۔

اگلی سویر بابا حسب معمول باغ وچ آیا تے بوٹیاں دی گوڈی شروع کر دتی۔ اوس دوپہر تائیں جنگلی گھاہ پٹیا تے کیاریاں نوں سوہنا بنا دتا۔ اخیر اوہ تھک کے اک درخت تھلے بہہ گیا۔ ایہہ منظر اک بندہ ویکھ رہیا سی۔ اوس اپنے مالک نوں جا کے دسیا کہ بابا تھک کے اک درخت تھلے بیٹھا ہویا اے۔ مالک نے دوجے نوکر نوں گھلیا جس دے ہتھ وچ اک لمی ڈانگ سی تے ایس ڈانگ دے منہ اتے کپڑا بنھیا ہویا سی۔ کپڑے نوں پٹرول نال گلا کیتا ہویا سی۔ اوس چھتے کول جا کے کپڑے نوں اگ لاہ دتی تے آپ اوتھوں دوڑ گیا۔ شہد دیاں مکھیاں اڈیاں تے اوہناں بیٹھے بابے اتے حملہ کر دتا۔ ساری مکھیاں اپنے ڈنگ مارے کہ بابا بے ہوش ہو گیا۔ مالک نوں جدوں ایس گل دی اطلاع ملی تاں اوہ باغ وچ آیا تے بابے نوں اپنی گڈی وچ پا کے ہسپتال لے گیا۔ پر مکھیاں دا زہر بابے دے پورے جسم وچ پھیل چکیا سی۔ جس پاروں بابے دی موت ہو گئی۔ اوس نوں دفن کرن مگروں مالک بہت اداس رہن لگ پیا۔ کسے دے پچھن تے اوس دسیا کہ اوس نوں انج جاپدا اے کہ اوس دی بہت قیمتی چیز گواچی گئی ہووے۔

دوجے باغ دا مالک بابے دے مرن دی خوشی منا رہیا سی کہ اچانک بہت زور دی ہنیری وگی۔ اوس دے کئی درخت جڑاں توں اکھڑ گئے تے کئی درختاں دے امب ڈگ پئے۔ انج اوس نوں اک وڈے نقصان دا سامنا کرنا پیا۔ کسے نے سچ ای آکھیا اے کہ جے تسی کسے دا برا کرو گے تاں تہاڈے نال وی برا ہووے گا۔