کھیر کھاون دی سزا

اک دفعہ دا ذکر اے کہ اک گھر وچ اک چڑی تے اک بلی رہندے سن۔ دونویں آپس وچ دوست سن تے اک دوجے نال پیار کردے سن۔ چڑی بہت سدھی سادی تے بلی بہت چالاک تے خودغرض سی۔ اوہناں دونواں رل کے روزہ کجھ نہ کجھ پکانا، پر بلی نے چڑی دی نسبت بہتا کھا جانا۔ اک دن دونواں نے کھیر پکاون دا فیصلہ کیتا۔ بلی نے حامی بھر لئی تے آکھیا توں دکان توں جا کے چاول لے آ۔ باقی داسامان میں لے کے آندی آں۔ چڑی نے چاول لے آندے تے باقی دا سامان بلی لے کے آئی۔ دونواں رل کے کھیر پکانی شروع کیتی بلی کھاون پیون وچ چڑی نالوں اگے تے تیز سی۔ کھیر بناون دا بہتا کم چڑی نے کیتا تے بلی اوس بیٹھی ویکھدی رہی۔ جدوں کھیر پک گئی تاں چڑی نے کھیر کھاون لئی پلیٹاں تے چمچے میز اتے رکھ دتے تے بلی نوں آکھیا کہ باجی جلدی نال آجائو، بھکھ بہت لگی ہوئی اے۔ بلی نے آکھیا مینوں گرمی بہت لگ رہی اے۔ نہا لواں فیر کھاواں گے۔ چڑی بہت حیران ہوئی کہ بلی نے ایس توں پہلاں کدے انج نئیں آکھیا۔ خیر جدوں بلی نہا کے آئی، تاں اوس چڑی نوں آکھیا کہ ہن توں نہا لے۔ گرمی بہت اے میں کھیرا دا خیال رکھدی آں۔ چڑی بلی دی گل مندے ہوئے نہاون چلے گئی۔

چڑی دے جاون توں بعد بلی نے چھیتی چھیتی ساری کھیر کھاہدی تے بیمار ہوون دا بہانہ کر کے لمی پے گئی۔ جدوں چڑی آئی تاں کھیر ختم ہو گئی سی۔ اوس بلی کولوں پچھیا کہ کھیر کتھے اے؟ سارے برتن الٹے کس کیتے نیں؟ کھیر کون کھا گیا اے؟ اوس آکھیا کہ کاں کھا گیا اے۔ میں اوسنوں منع وی کیتا پر اوہ رکیا نہ۔ میری طبیعت ٹھیک نئیں سی ایس لئی میں اوس نوں روک نہ سکی۔ ایس سن کے چڑی بہت غصہ آیا تے اوس آکھیا کہ ہنے فیصلہ ہو جاندا اے کہ کھیر توں کھاہدی اے کہ کاں نے چڑی بلی نوں لے کے ندی کنارے آ گئی۔ اوس کنارے اتے کھڑا ہو کے اک گھڑا پانی وچ رکھیا تے آکھیا کہ جے کاں نے کھاہدی ہووے گی تے گھڑا تیرے بھار نال نئیں ڈوبے گا۔ تے جے توں جھوٹ بولیا تے گھڑے نال توں ڈب جاویں گی۔ بلی نے ایہہ شرط من لئی۔ جدوں گھڑا کنارے توں تھوڑا جیہا پرے ہویاں تاں بلی اوس اپر چھال مار کے بہہ گی۔ بلی دے بھار گھڑے دا منہ تھلے والے پاسے چلا گیا تے اوس وچ پانی گھرگیا۔ بلی کنارے توں دور سی۔ ایس لئی اوس جان بچاون لئی کوشش تاں کیتی پر کامیاب نہ ہو سکی تے پانی وچ ڈگ کے مر گئی۔ انج اوس نوں جھوٹ بولن دی سزا مل گئی۔