سپ تے فقیر

کسے پنڈ وچ اک فقیر رہندا سی۔ بہت غریب سی، اوہدا تے اوہدے گھر والی دا گزارہ خیرات والیاں چیزاں اتے ای ہوندا سی۔ اک دن اوہناں کول کھاون لئی کجھ وی نئیں سی۔ ایس لئی اوہ سویرے سویرے ای بھیک منگن ٹر پیا۔ فقیر کول اک کپڑے دا تھیلہ سی جس وچ اوس نے اک لوٹا تے اک کجہ رکھیا ہویا سی۔ کجے وچ وی اوہ لوکاں ولوں ملیا سالن پاندا تے لوٹے وچ پانی پا کے ضرورت ویلے پیندا سی۔ ہتھ وچ اوہ ہمیشہ سوٹی رکھدا سی۔ رستے وچ جاندے ہویاں اوس نوں اک سپ نظر آیا۔ اوس نے بہت تیزی نال سپ نوں کجے وچ بند کیتا۔ اوس دا منہ کپڑے نال بند کر کے اپنی بیوی نوں دے دتا۔ اوس نوں یقین سی کہ جدوں اوہدی بیوی کجہ کھولے گی تاں سپ اوس نوں ڈنگ مارے گا تے انج اوہ مر جاوے گی۔ جدوں اوس دی بیوی نے کجے دا منہ کھولیا تاں اوس نوں اندروں اک بہت قیمتی ہار ملیا۔ ایہہ ویکھ کے دونویں بہت حیران ہوئے۔

ایس خوبصورت ہار دی شہرت جدوں شہزادی تائیں اپڑی تاں اوس نے ہار ویکھن دی خواہش دا اظہار کیتا۔ ہار ویکھ کے شہزادی نے اوہناں نوں منہ منگے پیسے دے کے ہار خرید لیا۔ شہزادی ہار خرید کے بہت خوش سی۔ اک دن اوس ہار اپنے میز اتے رکھیا تے آپ کسے کم محل توں باہر چلے گئی۔ واپس آئی تاں اوس نوں حیرت ہوئی کہ میز اتے ہار نئیں بلکہ اک سوہنا جیہا بال منہ وچ انگوٹھا پا کے ستا ہویا اے۔ پہلاں تاں شہزادی بہت ڈری۔ وزیر نے آکھیا کہ تہاڈا ہار جادو دا ہار سی۔ دراصل اوہ ایہو بچہ سی جس نوں ظالم جادوگر نے ہار بنا دتا سی۔ ہن ایہہ دوبارہ اپنی اصل شکل وچ آ گیا اے۔ بادشاہ نے اوس نوں اپنا پتر بنا لیا۔ شہزادیاں وانگ اوس دی پرورش کیتی تے جوان ہوون تے نکی شہزادی نال اوس دا ویاہ کر دتا۔ بادشاہ نے اوس منڈے دا ناں لال بادشاہ رکھیا۔ شادی توں بعد شہزادی دیاں سہیلیاں نے اوس کولوں لال بادشاہ دی اصلیت بارے پچھیا۔ پر اوس اگوں کوئی جواب نہ دتا۔ اک شہزادی نے بہت ضد کیتی تے لال بادشاہ نے آکھیا جے میں تینوں اپنی اصلیت دسی تاں تیرے کول بہت کجھ گواچ جانا ایں۔ ایس لئی توں چپ کر رہا۔ پر شہزادی نہ منی۔

اک دن لال بادشاہ شہزادی نوں تالاب کنارے لے گیا تے مڑ آکھیا۔ کہ توں میری اصلیت بارے نہ پچھ۔ تیرا بہت نقصان ہووے گا۔ پر شہزادی اپنی ضد اتے اڑی رہی۔ لال بادشاہ نے کجھ منتر پڑھے تے سپ بن کے تالاب دے اندر وڑ گیا۔ شہزادی ایہہ ویکھ کے ڈر گئی تے رون لگ پئی۔ پر ہن کجھ وی نئیں سی ہو سکدا۔ اوس نوں اپنی غلطی دا احساس ہویا تے اوہدی یاد وچ روندی محل واپس آ گئی اوہ لال بادشاہ نال بہت پیار کردی سی تے لال بادشاہ وی اوس نال بہت پیار کردا سی۔

لال بادشاہ دی جدائی وچ شہزادی دا رو رو کے برا حال ہو گیا۔ کسے نے اوس نوں دسیا کہ اک پنڈ وچ کسے دربار اتے سپاں دا میلہ لگدا اے۔ اوتھے سپ دوروں دوروں سلام کرن آندے نیں۔ تیرا لال بادشاہ وی اوتھے آوے گا۔ جے کر توں اوس نوں پچھان لویں تاں اوہ تینوں دوبارہ مل سکدا اے۔ پر شرط ایہہ وے کہ تینوں نچ کے سپاں نوں متاثر کرنا پوے گا۔ جے تیرے ناچ توں تیرا لال بادشاہ متاثر ہویا تاں اوس آپے تیرے کول آ جانا ایں۔ شہزادی ناچ سیکھنا شروع کیتا تے بڑی بے چینی نال میلے دا انتظار کرن لگ پئی۔

آخر میلے دا دن آ گیا۔ شہزادی لال بادشاہ دی تلاش وچ دربار اتے اپڑی۔ اوس ویکھیا کہ اوتھے لوکاں کول بہت سارے سپ نیں پر اوس نوں لال بادشاہ نظر نہ آیا۔ اوس سپاں اگے نچنا شروع کیتا تاں اک بندے دے گلے وچوں سپ اترے اوہدے کول آ گیا تے نچنا شروع کر دتا۔ ایہہ منظر ویکھ کے لوک حیران تے شہزادی بہت خوش ہوئی۔ سپ نے مالک نے شہزادی نوں پچھیا کہ توں میرے سپ نوں متاثر کیتا اے دس تینوں کیہ انعام دیواں، میں تینوں منہ منگیا انعام دیواں گا۔ شہزادی نوں جدوں یقین ہو گیا کہ ایہہ سپ ای اصل وچ لال بادشاہ اے تے اوہ بندہ اوس نوں منہ منگیا انعام دیوے گا تاں اوس نے بندے کولوں ایہو سپ منگ لیا۔ سارے لوک شہزادی دے ایس انعام اتے وڈے پریشان ہوئے، پر اصل گل دا کسے نوں وی نئیں سی پتہ۔ اوس بندے اپنا وعدہ پورا کر دے ہویاں اوہ سپ شہزادی نوں دے دتا۔ شہزادی اوس نوں لے کے اپنے گھر آئی تے ربّ کولوں اوس دے اصلی حالت وچ آون دی دُعا کیتی۔ ربّ نے شہزادی دی دُعا قبول کردے ہویاں اوس نوں مڑ توں انسان بنا دتا۔ شہزادی نوں اپنی غلطی دا احساس ہویا۔ ہن اوہ دونویں خوش خوش رہندے سن۔ کسے نے سچ ای آکھیا اے کہ پیار سچا ہووے تے بندہ نیک نیتی نال دُعا منگے تاں اوس توں ربّ منگی جاون والی چیز ضرور عطا کردا اے۔