لومڑی دی چالاکی تے کاں دی بے وقوفی

اک دفعہ دا ذکر اے کہ اک کاں نوں کسے حلوائی دی دکان توں اک پنیر دا تکڑا ملیا۔ کاں نے اوس نوں اپنی چنج نال گھٹ کے پھڑیا تے اڈ کے درخت دی اُچی تھاں اُتے بہہ گیا۔ دل ای دل وچ بہت خوش ہویا کہ اج کھان نوں بڑے دناں بعد چنگی شے ملی اے۔ اوہ خوشی وچ کھاون دا سوچ ای رہیا سی کہ اوہدر اک لومڑی آ گئی۔ کاں کول پنیر دا ٹوٹا ویکھ کے لومڑی دے منہ وچ پانی آ گیا۔ اوہ سوچن لگی کہ کویں ایہہ ٹوٹا کاں کولوں کھو لیا جاوے۔ لومڑی اپنی چالاکی پاروں سارے جانوراں وچ مشہور اے۔ اوس دے دماغ وچ اک تجویز آئی۔ اوہ کاں دی خوشامد کرن لگی۔ اوس آکھیا۔

’’بھرا کاں! توں اک بہت سوہنا پرندہ ایں۔ تیرے پر کنے سوہنے نیں تے تیرا رنگ کناں چمکیلا اے۔۔۔ میرے خیال وچ تیری آواز وی رنگ تے پراں وانگ بہت سوہنی ہووے گی۔ تیری بڑی مہربانی ہووے گی کہ توں مینوں اک سریلا گیت سنا دیویں۔‘‘

کاں نے لومڑی دے موہنوں جدوں اپنی تعریف سنی تاں بہت خوش ہویا۔ اوس فوراً گیت سناون لئی اپنا منہ کھولیا۔ تاں اوہ پنیر دا ٹوٹا اوہدے منہ وچوں نکل کے زمین اتے ڈگ پیا۔ لومڑی نے چھیتی نال اوس نوں چکیا تے کھا لیا تے کاں اپنی بے وقوفی تے افسوس کردا رہ گیا۔