ماں دی ممتا

پرانے زمانے دی گل اے کہ اک پنڈ دے لوک بہت ای ظالم سن۔ خاص طور تے اوہ پرندیاں دا شکار کردے۔ درختاں اتے چڑھ کے اوہناں دے آہلنیاںوچوں انڈے یاں بچے کڈھ لیندے سن۔ ایس پنڈ دے باہر اک بہت وڈا بوڑھ دا درخت سی۔ اوتھے اک طوطے نے آہلنا پایا۔ اک طوطا تے طوطی گلاں کردے نیں طوطا طوطی نوں آکھدا اے:

طوطیے من موتیے ایس نگری نہ جا

ایس نگری دے جٹ برے نیں پھائیاں لیندے پاء

اگوں طوطی جواب دیندی اے:

طوطیا من موتیا ٹاہلی میرے بچڑے لک ٹنوں ٹنوں

اوہناں دے دو چھوٹے بچے وی ہوندے نیں۔ طوطا آکھدا اے کہ میں پنڈ جاندا ہاں تاں جے بچیاں لئی کجھ کھاون لئی لے آواں۔ طوطی آکھدی اے۔

طوطیا من موتیا ٹاہلی میرے بچڑے لک ٹنوں ٹنوں

میں اپنے بچیاں نوں چھڈ کے نئیں جا سکدی جے میرے بچیاں نوں کجھ ہو گیا تاں میرا لک ٹٹ جاوے گا۔ میں مر جاواں گی۔ طوطا جان لگدا اے تے طوطی آکھدی اے۔ کہ توں ایس نگری نہ جا۔ ایس نگری دے لوک بہت برے نیں۔ اوہ تینوں قید کر لین گے تے جے تینوں کجھ ہو گیا تاں ساڈا کیہ بنے گا۔ طوطا ایہہ گل سن کے چپ کر کے بہہ جاندا اے۔ اوہ ٹاہلی تے بیٹھے ہوندے نیں تے جیہڑا وی مسافر ٹاہلی دے کولوں لنگھ دا اے۔ اوہ ایہو آکھدی اے۔

ٹاہلی میرے بچڑے لک ٹنوں ٹنوں

اک دن اک راہ گیر دھپ توں بچن لئی ٹاہلی تھلے بہہ جاندا اے۔ اوہدے کول روں ہوندا اے۔ طوطی روں ویکھ کے اوس نوں آکھدی اے۔

مینہ وسے گا بچڑے بھج جاون گے لک ٹنوں ٹنوں

ایس توں طوطی رون لگ جاندی اے۔ راہ گیر نوں اوس اتے ترس آندا اے تے اوہ طوطی نوں روں دے دیندا اے کہ آکھدا اے کہ جدوں مینہ وسے روں اپنے بچیاں اتے دے دیویں۔

اگلے دن اک ہور راہ گیر ٹاہلی تھلے آ کے بیٹھدا اے۔ اوہ راہ گیر نوں آکھدی اے۔

ہنیری چلے گی تے اڈ جاون گے

وا وگے لگی ٹھر جاون گے

ٹاہلی میرے بچرے لک ٹنوں ٹنوں

اوہ راہ گیر طوطی نوں کپڑے دے دیندا اے تے آکھدا اے کہ ٹھنڈ ویلے اوہ اپنے بالاں نوں پہنا دیوے۔ فیر اک ہور مسافر آندا اے۔ اوس نوں آکھدا اے۔

ٹاہلی میرے بچڑے۔ پیاس لگی تے سک جاون گے۔

اوہ مسافر طوطی دے بالاں لئی پانی دا انتظام کر دیندا اے۔ کجھ دناں بعد اک ہور مسافر ٹاہلی میرے بچڑے۔ بھکھے رہن گے تے مر جاون گے۔

مسافر نوں ایہہ گل سن کے طوطی دے بالاں اتے ترس آ جاندا اے تے اوہ اوہناں نوں کھانا (چوگا) دیندا اے۔ انج طوطی بیٹھے بیٹھے راہ گیراں کولوں اپنے بچیاں لئی کجھ نہ کجھ لے لیندی اے تے اپنے بالاں توں وکھ وی نئیں ہوندی۔ اوہ اپنے بالاں نوں پالدی اے تے جدوں اوہ مر جاندے۔ اوہ فیر وی اوس جگہ توں نئیں ہلدی۔ ایتھوں تک کہ اوہ اپنے بچیاں دے مرن تے وی کفن راہ گیراں کولوں ای لیندی اے۔ اک عمر گزارن توں بعد طوطی آپ وی مر جاندی اے۔

ایس کہانی توں ایہہ گل نتر کے سامنے آندی اے کہ ماں کدے وی اپنے بچیاں نوں اپنے توں جدا نئیں ویکھ سکدی۔ اوہنوں اپنے بچیاں نال پیار ہوندا اے۔ اوہ اوہناں نوں پالن لئی ہر تکلیف برداشت کردی اے۔ اوہناں دیاں لوڑ دیاں شیواں دوجیاں کولوں منگ لیندی اے پر اپنے بچیاں نوں اپنے توں دور نئیں کر دی۔