جوں تے ککڑ

پرانے زمانے دی گل اے کہ کسے پنڈ وچ اک جوں تے ککڑ رہندے سن۔ دونویں گوانڈھی ہوون دے نال نال گوہڑے یار وی سن۔ اک دن موسم بہت چنگا سی۔ جوں نے ککڑ نوں آکھیا کہ کیوں نہ سیر تے چلیے۔ ککڑ راضی ہو جاندا اے۔ دونواں نے کھان پین دے سامان توں وکھ ست ست روٹیاں لے کے نال رکھیاں کہ بھکھ ویلے کوئی شے باہروں نہ خریدنی پوے۔

ٹردے ٹردے جدوں اوہناں نوں کافی دیر ہو گئی تاں جوں نوں بھکھ لگ جاندی اے۔ ککڑ آکھدا اے کہ مینوں بھکھ نہیں توں اپنی روٹی کھا لے۔ جوں ست دیاں ست روٹیاں کھا جاندی اے۔ ایس توں بعد اوہ دوبارہ سفر شروع کر دے نیں تے تھوڑی دور جا کے جوں فیر لگڑ نوں آکھدی اے کہ مینوں بھکھ لگی اے۔ ککڑ اوس نوں اینیاں روٹیاں دے دیندا اے۔ اوہ ککڑ دیاں وی ست روٹیاں کھا جاندی اے۔ فیر اوہ دوبارہ سفر شروع کردے نیں۔ تھوڑے جیہے سفر توں بعد اوس نوں مڑ بھکھ لگدی اے تے اوہ ککڑ نوں کھا جاندی اے۔ اوہدی بھکھ مڑ وی مکدی نئیں۔ اوہ اکلی سفر کردی اگانہہ ٹری جاندی اے۔ مڑ بھکھ لگن تے اوس نوں کجھ بکریاں راہ وچ نظر آوندیاں نیں۔ اوہ اوہناں نوں وی کھا جاندی اے۔ جدوں اوہنوں پیاس لگدی اے تاں اوہ پانی پیون لئی نہر اتے جاندی اے تے نہر دا سارا پانی پی لیندی اے۔ جس پاروں نہر سک جاندی اے۔ ہن اوہدا ڈھڈ بھر چکیا ہوندا اے۔ اوہدے کول ٹرنا اوکھا ہو گیا تے اوہ نہر دے کنڈے اُتے ای بہہ جاندی اے۔ پانی مکن تے مگرمچھ تے کچھے نہر توں باہر آ جاندے نیں۔ کجھ مجھاں وی نہر وچ نہا رہیاں ہوندیاں نیں۔ اک مجھ دا پیر جوں اتے آ جاندا اے۔ اوہدا پٹکا پے جاندا اے تے جوں نے جو کجھ کھاہدا ہوندا اے۔ اوہ اوہدے ڈھڈ وچوں باہر آ جاندا اے۔ پانی وی باہر آ جاندا اے تے نہر مڑ توں وگن لگ پیندی اے۔