عقل تے قسمت کی لڑائی

اک دفعہ دی گل اے کہ عقل تے قسمت آپس وچ لڑ پئیاں۔ عقل آکھدی اے کہ میں وڈی آں تے قسمت آکھدی اے کہ میں وڈی آں۔ جدوں دونواں کولوں کوئی فیصلہ نہ ہویا تاں اوہناں اک کسان کولوں فیصلہ کراون دا سوچیا۔ جدوں اوہ دونویں کسان کول چلے گئیاں تاں عقل نے قسمت نوں آکھیا کہ میں ایس بندے وچوں نکل جاندی آں تے توں ایس بندے وچ چلی جا۔ قسمت اوس بندے وچ چلے جاندی اے۔

اک دن اوہ کسان اپنے کھیتاں وچ ہل واہ رہیا ہوندا اے۔ ہل واہندے ہوئے اوس نوں اک لال لبھدا اے۔ اوہ لال لے کے بادشاہ دے کول جاندا اے۔ بادشاہ لال نوں خرید لیندا اے۔ بادشاہ اوس دے رویے توں متاثر ہو کے اپنا وزیر بنا لیندا اے۔ کیوں جے اوہ دل دا صاف ہوندا اے۔ دوسرے وزیر اوس کولوں حسد کردے نیں تے آکھدے نیں کہ ایس نوں عقل نئیں اے۔ اوہناں اوس نوں بادشاہ دی نظر وچ نیواں کرن لئی اک دن اوس نوں آکھیا کہ اج دربار وچ جا کے بادشاہ دے سر اتے رکھیا تاج سٹ دے۔ اوس انج ای کیتا، ایتھے وی قسمت نے اوہدا ساتھ دتا۔ جدوں تاج زمین اُتے ڈگا تاں اوس وچوں اک خطرناک بچھو نکلیا۔ انج بادشاہ اوس دے ڈنگ توں بچ گیا۔ بادشاہ نے رب دا شکر ادا کیتا کہ اوس نے اوس نوں بچا لیا۔ مڑ بادشاہ نے اوس نوں بہت وڈا خزانہ دتا۔ ایہہ ویکھ کے دوجے وزیر ہور سڑن لگ پئے۔

اک دن اوہناں رل کے اک ہور چال چلی۔ اوہ اوس کول گئے تاں آکھیا، جدوں سویرے بادشاہ اپنے دربار وچ بہہ جاوے تے توں جا کے بادشاہ نوں گلوں پھڑ کے باہر کھچ کے لے آونا ایں۔ اوس اگلے دن بادشاہ دے دربار وچ بیٹھن توں فوراً بعد گلے توں پھڑ کے کھچیا تے محل توں باہر لے آیا۔ جدوں اوہ بادشاہ نوں باہر لے کے آندا اے تاں اچانک زلزلہ آندا اے۔ سارا محل ڈگدا اے تے سارے لوک مارے جاندے نیں۔ بادشاہ اوس دا بہت شکریہ ادا کر دا اے تے ایس نیکی دے بدلے اوہنوں اپنی دھی دا رشتہ وی دیندا اے۔ ویاہ توں بعد اوہ ایس ملک دا بادشاہ بندا اے۔ ایس طرح قسمت دی جت ہو جاندی اے۔