دو بہادر دوست

اک واری دی گل اے کہ کسے پنڈ وچ دو دوست رہندے سن۔ اوہ رج کے نکمے سن۔ کوئی کم نہیں کر دے تے ہر ویلے روٹیاں کھاندے سن۔ اوہناں دے گھر والے اوہناں توں بہت تنگ سن۔ جدوں اوہ اوہناں نوں کم کرن دا آکھدے تاں اوہ کوئی نہ کوئی بہانہ بنا کے اوہناں دا حکم ٹال دیندے۔ تنگ آ کے گھر والیاں اوہناں نوں گھروں کڈھ دتا تے زہر والیاں روٹیاں پکا کے اوہناں نوں نال دے دتیاں۔ اوہ گھروں ٹر پیندے نیں۔ کافی دور جا کے اوہناں نوں بھکھ لگدی اے۔ اوہ روٹی کھاون لئی اک درخت تھلے بہہ جاندے نیں۔ جدوں اوہناں روٹی رومال وچوں کھول کے سامنے رکھی تاں ویکھدے نیں کہ اک شیر اوہناں ول آ رہیا اے۔ تے اوہدے پچھے بادشاہ دی فوج لگی ہوئی اے۔ شیر سدھا اوہناں ول آیا تے اوہ ڈر کے درخت اتے چڑھ گئے۔ شیر نوں بھکھ لگی ہوئی سی۔ اوس ساریاں روٹیاں کھالئیاں تے تھوڑی دیر بعد زہر دے اثر پاروں مر گیاں۔ جدوں اوہناں ویکھیا کہ شیر مر گیا اے تاں اوہ درخت توں تھلے اترے تے شیر دی گردن اتے بہہ گئے۔ اینے چر وچ فوجی اوتھے آوندے نیں۔ اوہناں ویکھیا کہ دو بندیاں نے شیر نوں مار دتا اے۔ اوہ فوجی اوہناں دو نواں نوں لے کے بادشاہ کول آندے نیں۔ بادشاہ اوہناں دی بہادری اتے بہت خوش ہوندا اے تے اوہناں نوں اپنی فوج وچ ملازم رکھ لیندا اے۔ بادشاہ علاقے وچ اعلان کروا دیندا اے کہ ایہہ دونویں بندے شہر وچوں جو کجھ وی کھاون ایہناں نوں روکیا نہ جاوے۔ اوہ دونویں بہت خوش ہوندے نیں تے ون سونّے کھانے کھا کے موٹے ہو جاندے نیں۔

اک دن اچانک بادشاہ دی دوجے ملک دے بادشاہ نال لڑائی شروع ہو جاندی اے۔ بادشاہ اپنی ساری فوج تے اپنے ایہناں دونواں بہادراں نوں آکھدا اے کہ جنگ وچ حصہ لین لئی جاون واسطے اپنے اپنے گھوڑے پسند کر لو۔ اوہ دونواں اوہ گھوڑے پسند کردے نیں جنہاں دی پیٹھ چوڑی تے مضبوط ہوندی اے۔ اوہ دونویں باقی گھوڑیاں نالوں پھرتیلے تے صحت مند وکھالی دیندے نیں۔ جدوں گھوڑے تیار ہو گئے۔ اوہ گھوڑیاں اتے بہہ جاندے نیں تے بادشاہ اوہناں نوں جنگ اتے جاون دا حکم دیندا اے۔ اوہناں اپنے گھوڑیاں نوں سوٹی ماری تے اوہ ساریاں نوں پچھے چھڈ کے اگانہہ نکل گئے۔ اوہ دونوں سوچدے نیں کہ ہن جنگ وچ حصہ لین پاروں اوہناں دی موت ہونا یقینی گل اے۔ دشمن دی فوج نے اوہناں نوں مار دینا ایں۔ تیز دوڑ دے ہوئے۔ اک دوست نے اک چھوٹے نم دے بوٹے نوں جپھا ماریا تاں اوہ بوٹا جڑاں توں اکھڑ کے اوہدے ہتھاں وچ آ گیا تے اوہ انج ای دوڑ دا رہیا۔ دوجے دا ہتھ توت دے درخت نوں پیا۔ اوہ اکھڑ کے تیز رفتاری پاروں اوہناں دے نال ای دوڑ دا گیا۔ جدوں دشمن دی فوج نے ویکھیا کہ دو جوان تیزی نال آندے ہوئے نم تے توت دے درخت وی پٹی آندے نیں تاں اوہ ڈر گئے۔ ڈر کے اوہ اوتھوں پچھانہہ نس جاندے نیں۔ جدوں باقی دی فوج اوتھے اپڑ دی اے تاں دشمن اوتھوں نس چکیا ہوندا اے۔ فوج اوہناں دی ایس بہادری اتے بہت خوش ہوندی اے۔ جدوں بادشاہ نوں ایہناں دی بہادری دا پتہ لگدا اے تاں خوش ہوندا اے تے بہت سارا انعام دیندا اے۔