عقل مند باندر

اک دفعہ دی گل اے کہ اک ملک اتے اک رحم دل بادشاہ دی حکومت سی۔ اوس دا اک وزیر نال بہت پیار سی۔ وزیر دا اک پتر تے بادشاہ دی اک دھی سی۔ بادشاہ دی دھی بہت خوبصورت سی۔ جس پاروں اک جن اوہدے اتے عاشق ہو گیا تے اک دن موقع ملن تے اوس نوں چک کے لے جاندا اے۔ بادشاہ نوں جدوں پتہ لگا تاں اوس وزیر نوں اپنی دھی لبھن دا حکم دتا۔ بادشاہ نے اپنی حکومت وچ اعلان کروا دتا کہ جو کوئی میری دھی نوں لے آوے گا۔ میں اوہدے نال اپنی دھی دا ویاہ کروا دیواں گا۔

وزیر نے گھر آ کے اپنے پتر نال بادشاہ دی دھی نوں لبھن لئی کوشش کرن دی گل کیتی۔ وزیر دا پتر بادشاہ دی دھی نوں لبھن لئی گھروں ٹر پیندا اے۔ رستے وچ اوہنوں اک باندر ملدا اے۔ باندر چنے دی دال کھا رہیا ہوندا اے۔ باندر کجھ دال وزیر دے پتر نوں وی کھاون لئی دیندا اے۔ اوہ دال کھا لیندا اے۔ باندر اوس نوں پچھدا اے کہ کتھے جا رہیا ایں؟ اوہ ساری گل باندر نوں دسدا اے۔ باندر اوس نوں نال لے جاون لئی آکھدا اے۔ اوہدی رضا مندی نوں بعد دونویں اگلی منزل ول ٹرپیندے نیں۔

ٹرے جاندے رستے وچ اوہناں نوں اک حویلی وچ اک وڈا رسہ تے سہاگہ پیارا نظر آندا اے۔ باندر اوس نوں ایہہ دونویں چیزاں چکن نوں آکھدا اے۔ اوہ گل سن کے انکار کر دیندا اے۔ باندر اوس کولوں مڑ کھاہدی اپنی دال منگدا اے۔ اوہ سوال سن کے چپ کر جاندا اے تے دونویں چیزاں چک کے آگانہہ نوں ٹر پیندے نیں۔

تھوڑا سفر کرن توں بعد اوہ جن دے گھر اپڑ جاندے نیں۔ باندر جدوں ویکھدا اے کہ گھر کوئی نہیں اوہ اپنے ساتھی نوں نال لے کے اوہدے مکان دی چھت اتے چڑھ جاندے نیں۔ جدوں جن واپس آندا اے تاں اوس نوں شک پے جاندا اے کہ گھر دی چھت اتے کوئی ہے۔ جن ویہڑے وچ کھڑا ہو کے پچھدا اے کہ تسی کون او؟ باندر جواب دیندا اے کہ میں جناں دا سردار ہاں۔ جن آکھدا اے کہ اپنی کوئی نشانی وکھاؤ۔ باندر لسی والا گھڑوا تھلے سٹ دیندا اے۔ جن آکھدا اے کہ ایہہ کیہ؟ باندر آکھدا اے کہ سردار دا ڈکار، جن آکھدا اے کہ کوئی ہور نشانی رکھاؤ۔ باندر سہاگہ سٹ دیندا اے۔ جن آکھدا اے کہ ایہہ کیہ؟ باندر آکھدا اے کہ سردار دا دند۔ جن ہور نشانی منگدا اے۔ ہن باندر رسہ سٹ دیندا اے۔ جن آکھدا اے کہ ایہہ کیہ؟ باندر آکھدا اے کہ سردار وی مچھ دا وال، جن مچھ دا وال ویکھ کے خوفزدہ ہو جاندا اے تے گھر چھڈ کے دوڑ جاندا اے۔ باندر وزیر دے پتر نوں لے کے آرام نال تھلے اتردا اے تے شہزادی نوں نال لے کے اپنے ملک ول روانہ ہو جاندے نیں۔ جدوں بادشاہ اپنی دھی نوں دیکھدا اے تاں بہت خوش ہوندا اے تے اوس دا ویاہ وزیر دے پتر نال کر دیندا اے۔