پنجواں شکار

                شکندر بارہویں جماعت دا طالب علم سی اک دیہاڑے جدوں اوہ کالج اپڑیا تے اوہنے ویکھیا پئی کالج دے نیڑے خالی میدان وچ خانہ بدوشاں دیاں پکھیاں لگیاں ہوئیاں نیں کالج لگن وچ اجے کجھ چررہندا سی پئی اوہ بے وس ہوکے پکھیاں ول ٹرپیا جدوں اوہ اک پکھی دے کول اپڑیا تے بت بن کے کھلوتا رہ گیا ایس پکھی وچ اک کڑی چھج بناون وچ لگی ہوئی سی اوہنے سدھے سادھے کپڑے پائے ہوئے سن اوہدیاں گلہاں نوں اک لٹ لگدی پئی سی۔ موٹیاں موٹیاں اکھاں، گول گپا جہیا چہرہ۔ اچن چیت اکو واری ایس کڑی نے شکند رول ویکھیا دونواں دیاں اکھاں چار ہوئیاں تے فیر اوس کڑی نے سر تھلے کرلیا خدا جانے کدوں تیکر شکند راوہدے دل ویکھدا رہیا جدوں کالج دا ویلا ہوگیا تے اوہ مجبور ہوکے کالج ول ٹرپیا پر اوہ چنگی طراں کالج وچہ پڑھ نہ سکیا ہر ویلے اوس کڑی دے خیالاں وچ ڈبیا رہیا۔

                جدوں کالج توں ویہلا ہوئیا بے وس اوہدے قدم اوس پکھی ول اٹھ پئے جیہدے وچ اوہ مٹیار بیٹھی ہوئی سی۔ جدوں شکندر اوتھے اپڑیا تے اوہ وی پہلے توں اوہدی اڈیک وچ سی تے کہن لگی ’’تسیں آگے اوباؤ جی، میں تہاڈی ای اڈیک وچ بیٹھی سی‘‘ ایہہ گل سن کے شکندر حیران ہو گیا اوس کڑی نے دوجی وار فیر آکھیا۔

                بابو جی تسیں حیران کیوں کھلوتے او۔ میں تاں پہلی ای نظر وچ تہانوں دل دے بیٹھی آں۔ ایس لئی دل دے ہتھوں مجبور ہوکے تہاڈے نال محبت دا اظہار وی کیتا اے ایس گل نال شکندر نے حوصلہ بنھیا ’’چنگا بابو جی ہن تسیں جاندے رہو کیوں جے میرا پیو دوجھی پکھی وچ ستیا ہوئیاں اے تے ہن اوہ جاگن والا اے۔ سویر نوں ایسے ویلے تے ایسے ای جگہ تے آپاں ملاں گے‘‘

                شکندر جاندار رہیا پر اوہدے پیر بھوئیں تے نہیں تکدے سی تے اوہ اج بہت خوش سی۔ جیویں اوہنوں ساری دنیا دی دولت مل گئی ہووے۔ راتیں جدوں اوہ بسترے تے لماں پیا تاں اوس خانہ بدوش کڑی دے خیالاں وچ ڈبیا رہیا۔ اﷲ جانے کدوں اوہنوں نیندر آئی۔

                دوجے دیہاڑے اوہ سویر نال جاگیا۔ ناشتہ کیتا تے فٹا فٹ کالج آگیا اج اوہ مڑ مڑ گھڑی ویکھدا سی پئی کدوں کالج توں چھٹی ہووے تے اوہ اوس کڑی ول جاوے۔ اوہ اج گھڑی دیاں سوئیاں ول گھور گھور ویکھدا سی۔ پئی اﷲ جانے ایہناں نوں کیہ ہوگیا اے؟ تے ایہہ اینی مٹھی چال نال کیوں چلدیاں پیاں نیں۔

                اخیر کالجوں چھٹی ہوئی تے شکندر کاہل نال ٹردا ہوئیا پکھی ول گیا اوہ کڑی وی اوہدی اڈیک وچ سی اوس کڑی نے جیویں ای شکندر آؤندا ویکھیا تاں اوہدے چہرے اتے ہاسہ کھلر گیا شکندر نے اوس توں پچھیا ’’تہاڈا ناں کیہ اے؟‘‘ اوہ شرما کے بولی ’’شیما‘‘۔۔۔ ’’تے بابو جی تہاڈا کیہ ناں اے؟‘‘

                ’’میرا ناں۔۔۔ میرا ناں شکندر تے تے ہن تسیں مینوں بابو نہ آکھیا کرو۔ شکندر آکھیا کرو‘‘ شکندر نے محبت دے جذبے نال آکھیا تے جواب وچ شیما نے گردن ہلائی ’’چنگا شکندر ہن توں ایتھے نہ آیا کرکدھرے میرا پیو جاگ پیاتاں شامت آجاویگی۔ سگوں ایس وڈی کندھ کول آجایا کر میں وی آجایا کراں گی‘‘

                ’’ٹھیک اے‘‘ شکندر نے آکھیا۔

                ’’چنگا بابو ہن توں ایتھوں جاندار ہوکیوں جے بابا جاگن والا اے‘‘

                ’’ارے فیر توں مینوں بابو آکھیا اے‘‘ شکندر نے چہرے اتے ناراضگی بناؤندے ہوئے آکھیا۔

                شیما نے بڑے معصوم جہے ڈھنگ نال ہتھ بنھ کے آکھیا ’’شکندر صاحب معاف کردیوو۔ باندی توں فیر کدی وی غلطی نہیں ہووے گی‘‘ شکندر اوس دی ایس معصوم اداتوں قربان ہوگیا تے مسکراون لگ پیا۔

                وڈی کندھ کول اوہ کئی واریں ملدے رہے پکے وعدے ہوندے رہے تے محبت جوان ہوندی رہی۔

                اک دیہاڑے جدوں شیما شکندر نوں ملی تاں اوہ ڈاہڈی اداس سی۔ شکندر نے اداسی دی وجہ پچھی تاں اوس نے جواب دتا ’’پئی میرے پیو نوں اپنی محبت دا پتہ لگ گیا اے تے اوہ آکھد ااے پئی میں تہاڈیاں دونواں دیاں بوٹیاں کردیواں گا‘‘ ایہہ گل سن کے شکندر پریشان ہو گیا فیر شیما نے آکھیا شکندر توں پریشان نہ ہو۔ نیڑے والی وستی وچ میری پھپھی رہندی اے تے آپاں اوتھے جاکے ویاہ کرلواں گے۔ پر اوہ بڑی لالچن اے جدوں تیکر آپاں اوسنوں کجھ پیسے نہیں دیواں گے اوہ اپنا کم نہیں کرے گی۔ تسیں گھٹوگھٹ اٹھ دس ہزار روپیہ کٹھا کروتے آپاں سویر نال ای اوس وستی جاندے رہواں گے۔

                دوجی رات شکندر نے پیو دی الماری وچوں اٹھ ہزار روپے کڈھ تے شیما دے کول جاندا رہیا۔ شیما تاں پہلے توں ای اذہدی اڈیک وچ سی تے فیر ایس طراں اوہ دونویں اک نویں پندھ پے گئے شکندر تے دل وچ تاں بڑا ای خوش ہوندا اسی پئی اوہ شیما نوں ڈولی وچ دلہن بندی ویکھدا سی۔ اوہ کدوں تیکر ایہو جیہے خیالاں وچ ڈبیا رہیا کہ شیما دی واج نے اوہنوں حقیقت دی دنیا وچ اپڑا چھڈیا۔

                ’’شکندر آپاں دونویں شہر توں چار کوہ دور آگئے آں اجے میری پھپھی دا گھر دو کوہ دور اے تے میں تاں ڈاہڈی تھک گئی آں کجھ چر آرام کرن مگروں ٹرپواں گے‘‘

                شکندر نے جواب دتا ’’بالکل ٹھیک اے‘‘ تے دونوں اک درخت تھلے لمے پے گئے۔ جدوں شکندر دی اکھ لگ گئی تاں شیما اٹھ کے بہہ گئی اوہدا ہتھ فضا وچ اچا ہوئیا تے دوجی واری ہنیرے وچ کوئی شے چمکی تے شکندر دے سینے وچ کھب گئی شیما نے ایہدی لاش نوں دھرو کے انھے کھوہ وچ سٹیا تے پیسیاں والا تھیلا لے کے اوہناں پکھیاں ول جاندی رہی۔ اوہدا پیو اوہنوں اڈیکدا پیا سی۔ اوہنے پیار نال اپنی دھی نوں سینے نال لالیا۔ شیما نے اپنے پیو نوں پنجویں شکار دی خوشخبری سناؤندے ہوئے پیسیاں دا تھیلا اوہدی جھولی وچ رکھ دتا۔

                تے فیر دوجے دیہاڑے اوہناں نے چھیویں شکار دی بھیال وچ اوس میدان نوں چھڈ کے دوجے شہر دے میدان وچ ڈیرہ لالیا۔