مقدراں دی کھیڈ

                ناہید اک وڈے سرکاری افسر دی اکلی اولاد سی۔ ایس لئی اوس دی پرورش بہت ای چنگے ڈھنگ نال ہوئی اوس نوں ماں تے پیو دا رجھواں پیار وی ملیا۔ جدوں اوس نے بی ایس سی دا امتحان دتا تاں اوس دے گھر کئی رشتے آنا شروع ہوگئے۔ اک دن ناہید دی ماں دی سہیلی اوہناں دے گھر آئی تے مینوں اپنے پتر اعجاز لئی منگ لیا۔ حالے اوہدا نتیجہ وی نئیں سی آیا کہ اوہ ناہید اعجاز بن گئی۔

                اعجاز اک چنگا، سوہنا تے کماؤ پتر سی۔ گھر دے سارے جی ناہید دا خیال رکھدے سن۔ کیوں جے اعجاز اک سرکاری ملازم سی ایس لئی اک سال لنگھن دا پتہ وی نہ لگا۔ ویاہ توں اک سال بعد میں اک پتر دی دی ماں بن گئی۔ پتر دا ناں آصف رکھیا گیا۔ آصف دے جمن تے سارے گھر والے خاص کر سس سوہرا تے جیٹھانی بہت خوش سن۔ اوس دی وڈی وجہ ایہہ سی کہ میرے جیٹھ دی کوئی اولاد نئیں سی۔ سارے ای آصف نال انتہا دا پیار کردے سن۔

                ایہناں دناں وچ بہت کم ہوون پاروں اعجاز بوہتا مصروف ہوگیا، کدے رات نوں چھیتی گھر آجاندے تے کدے بہت چر کے۔ گھر وچ چھوٹیاں چھوٹیاں گلاں اتے میرے نال لڑائی شروع کردیندے۔ اک دن مینوں اوہناں دے ایس رویے دے کارن پتہ لگا جے اوہ کسے ہور کڑی نال پیار دیاں پینگاں پارہے سن۔ حالانکہ میں اعجاز نال روح دیاں ڈونگھایاں توں پیار کردی سی۔ میں اپنے پیار وچ سانجھے داری کیوں قبول کرلیندی۔ آخیر ہویا اوہو جس دا مینوں ڈر سی۔ اعجاز نے دوجا ویاہ کرلیا۔ پر ایس دی خبر گھر والیاں نوں نہ ہوئی۔

                اک دن میری سس نے مینوں بلایا تے بڑے ای پیار نال پچھیا کہ اعجاز کدوں گھر آندا تے کدوں جاندا اے؟ اوہ گھر دے کماں وچ دھیان کیوں نئیں دیندا۔

                مینوں تھوڑی جہی آس ملی تاں میں ساری گل کھول کے اپنی سس نوں دس دتی۔ اوہ سن کے بہت پریشان ہوئی۔ حالے ایہہ صدمہ اوہناں برداشت کیتا ای سی کہ ایک ایکسیڈنٹ وچ میرے جیٹھ تے جیٹھانی رب نوں پیارے ہوگئے۔ میری سس تے سوہرا ایہہ صدمہ برداشت نہ کرسکیا اور چار مہیناں پچھوں مینوں اکلی نوں دکھ برداشت کرن لئی چھڈ کے اگانہہ نوں ٹر گئے۔

                ہن اعجاز ہور وی شیر ہوگیا۔ اک دن لڑائی کردے ہویاں اوس آکھیا۔ میں تینوں طلاق دینا چاہندا آں۔ دفتر جاندے ہوئے اوہناں آکھیا۔ سوائے آصف دے تینوں جو کجھ چاہیدا اے لے جا۔ شامیں گھر وچ نظر نہ آویں۔

                اوہناں دے دفتر جاون توں بعد میں آصف نوں بہت تلاش کیتا پر مینوں کتے نہ لبھا۔ آخیر میں روندی ہوئی کجھ ضروری کاغذات تے روپیے پیسے لے کے گھروں نکل آئی۔ کیوں جے ہن ایس گھر وچ میرے لئی کوئی تھاں نئیں سی۔ ایس لئی میں کراچی اپنی اک سہیلی کول جاون دا فیصلہ کرلیا۔ کراچی پروین گھر اپڑن تے میں ساری گل اوس نوں دسی۔ اوس دکھ دا اظہار کردے ہویاں تسلی دتی کہ جد تک تیرا دل کرے ایتھے رہ۔ تیرا اپنا ای گھر اے۔

                میں اپنی سہیلی اتے بھار بنن دی تھاں ایک سکول وچ نوکری کرلی۔ چھوٹے بالاں نوں ویکھ کے آصف دی یاد بہت آندی سی۔ لاہوروں میری ایک دوست مینوں اعجاز تے آصف دا دسدی رہندی سی۔ میرے تے اعجاز دی علیحدگی نوں لگ بھگ ستاراں ورہے لنگھ گئے سن جدوں میرا تبادلہ لاہور ہوگیا۔ میں اپنی ساری جمع پونجی نال ایک رہن لئی مکان تے سکول چلاون لئی گڈی خریدی۔ جس محلے وچ میں مکان خریدیا اوتھے میرے پتر آصف دا دوست عاشر وی رہندا سی۔ آصف اکثر اپنے دوست نوں ملن اوس دے گھر آندا رہندا سی۔

                اک دن میں اپنی دوست نوں خدا حافظ آکھن بوہے تک آئی تاں اوس نے آصف ویکھ کے آکھیا ویکھ تینوں پتہ اے کہ ایہہ منڈا آصف اے۔ اوہ تاں ایہہ آکھ کہ چلی گئی۔ پر میری دنیا وچ اک طوفان برپا ہوگیا۔ میں کنی مجبور سی کہ سامنے پتر ہوندے ہویا وی میں اوس نوں پتر نئیں سی آکھ سکدی۔ تھوڑی دیر توں بعد آصف چلا گیا تے عاشر مینوں پچھیا، آنٹی خیر تے ہے تسی کافی دیر توں بوہے وچ کھڑے او۔

                عاشر پتر بس ایویں ای۔

                عاشر بہت چنگا منڈا سی۔ لاہور وچ اک تھاں نوکری کردا تے شام نوں بی ایس سی دی تیاری کردا سی۔

                میں عاشر توں آصف بارے بہت سارے سوال پچھے۔ اوس دسیا کہ آصف ایک امیر باپ دا پتر اے۔ اوس دی ماں مرگئی اے۔ اوہ اپنے مترئیے بھین بھراواں ہتھوں بہت تنگ اے۔ پر اوس دی چھوٹی بھین بہت چنگی اے۔ پر ایہہ ہن میرے کول ای رہوے گا میں آصف لئی ایک نوکری وی لبھ لئی اے۔

                کجھ ای دناں بعد آصف اپنا سامان لے کے عاشر کول آگیا۔ آصف نوں ایتھے آئے دو سال لنگھ گئے۔ اوس فسٹ ڈویژن وچ بی ایس سی کرلئی۔ پرہن اوہ دن بدن سکدا ای جارہیا سی۔ عاشر نے مینوں دسیا کہ آصف نشہ کردا اے۔ نشہ کردے اوس نوں تن ورہے ہوگئے سن۔ نشہ اوس ویلے توں کردا اے جدوں اوہ ہوسٹل وچ رہندا سی۔ میرے کولوں آصف دی ایہہ حالت ویکھی نہ جاندی سی۔ آخیر میں اپنے بارے سارا کجھ عاشر نوں دس دتا۔

                دوجے دن میں سکولوں پرتی تے ویکھیا آصف بے چینی نال میرے گھر دے سامنے ٹہل رہیا اے۔ میں اوس نوں بلائے بغیر اندر چلی گئی۔ تھوڑی دیر مگروں بوہا کھڑکیا۔ میں بوھا کھولیا تے آصف سیدھا اندر آکے میرے گلے لگ بالاں وانگ رون لگ گیا۔ میں وی اوس نوں چپ نہ کروایا۔ تاں جے اوس دے من توں بھار لہہ جاوے۔

                آدھے گھنٹے توں بعد جدوں اوس دا من ہولا ہویا تاں اوس آکھیا، امی! پنج سال ہوگئے نیں ایتھے رہندے ہویاں۔ تسی مینوں پہلے کیوں نئیں دسیا۔ تہاڈا آصف اندروں ٹٹ چکیا اے۔ ابو کہندے نیں کہ توں وی اپنی ماں وانگ مر کیوں نئیں جاندا۔ تاں جے میری پریشانی کجھ تے گھٹ ہووے۔ امی تسی مینوں اپنے نال لے کے کیوں  نئیں گئے؟ میں تہانوں بہت یاد کردا ہوندا ساں۔ ہن تاں تسی کِتے چھڈ کے نہ جاؤ گے۔ اوہنے ہور وی بہت ساریاں گلاں کیتیاں۔ تے فیر میں روندے ہویاں ایہہ آکھ کے آصف نوں گلے لالیا کہ ہن چھڈ کے تینوں کتے  نئیں جاواں گی۔

                ہن آصف تے عاشر میرے کول رہن لگ پئے۔ آصف نے دسیا کہ عاشر دے ماپے بھارتی فوج دی گولہ باری وچ شہید ہوگئے نیں۔ تسی ایس نوں وی اپنا پتر بنا لو۔ میں دوہاں نوں گلے لالیا۔ میں اپنے دو پتراں نوں پاکے بہت خوش سی۔

                آصف حالے تائیں چوری چھپے نشہ کردا سی۔ ہن حالت اوہدی ایہہ سی کہ اوہ سہارے توں بغیر کھڑا وی نئیں سی ہوسکدا۔ میں عاشر نال آصف دے علاج دی گل کیتی تے آصف نوں علاج لئی راضی کرلیا۔ میں سکول توں تن مہینے دی چھٹی لئی تے آصف دے علاج لئی اوہنوں لے کے ہسپتال آگئی۔ اوہ تن مہینے ہسپتال رہیا۔ میں وی اوس دی چنگی طرح دیکھ بھال کیتی۔ تین مہینے پچھوں اور صحت مند ہو کے گھر آیا۔ گھر آیاں حالے اک ہفتہ وی نئیں سی لنگھا کہ آصف مینوں اخبار ویکھیا تے آکھیا، امی ایہہ پڑھو۔

                سیٹھ اعجاز تے اوہدے پتر نوں نامعلوم لوکاں قتل کردتا اے۔

                مینوں سمجھ نئیں سی آرہی کہ میں کیہ کراں؟ آخر اعجاز آصف دا پیو سی۔ میں آصف تے عاشر نال اعجاز دے گھر ول چلی۔ گھر وچ ات دی بھیڑ سی۔ بھیڑ وچوں اک کڑی دوڑ ہوئی آئی تے آصف دے گلے لگ کے رون لگ پئی۔ ’’بھائی ساڈی دنیا تباہ ہوگئی۔ بھرا تے ابو مینوں چھڈ کے چلے گئے‘‘۔ آصف اوس نوں تسلی دتی تے فیر سائرہ نوں میرے بارے دسیا۔

                میں سائرہ نوں لے کے اعجاز دی میت کول گئی۔ اج اوہ شخص میرے سامنے سی جس دے ناں نال میں ساری حیاتی لنگھا دتی۔ اوس دیاں کھلیاں اکھاں کسے دی اڈیک وچ سن۔ ایہہ ویکھ کے آپ مہارے میریاں اکھاں وچ اتھرو آگئے۔

                سائرہ مینوں دسیا کہ ابو تہانوں بہت یاد کردے سن۔ میں سائرہ، آصف تے عاشر نال بہت خوش ساں۔ ایک سال بعد میں عاشر دا ویاہ سائرہ نال تے آصف دا اپنی سہیلی دی دھی رضیہ نال کردتا تے ہن اپنیاں خوشیاں نال راضی خوشی زندگی دے دن پورے کررہی آں۔