جیون دا نچوڑ
جدکوئی سیانہ بندہ گل کرے تے او ہ کجھ چر لئی یاد رہندی اے تے جے اوہنوں دوبارہ توںیاد نہ کیتا جاوئے تے ہولی ہولی اُوہدا اثر مکدا جاندااے، پر جے اوسے گل نو ں کدھرے اولیک لیا جاوے تے ورھیاں بعد وی اوہ تحریر دس جاوئے تے سارا منظر سیاق و سباق سمیت کھل جاندا اے، پر کسے گل نوں سنبھال کے رکھن دی شکل اپنی تحریر دے (ایس تو ںوی وڈی)انتخاب نو ں کتابی شکل وچ چھپوانا اے ۔ جد کوئی تحریر کتابی شکل دا روپ دھار لیندی اے تے اوہ اک سند دا درجہ اختیار کر لیندی اے۔ جہڑی ورھیاں تیکر ای نیئں بلکہ صدیاں تیکر کسے نہ کسے صورت وچ محفوظ رہ سکدی اے تے ایس صورت وچ اوہد ا مصنف چاہے اپنی حیاتی دا پینڈا مکاوی لوے پر اوہدی خوبصورت سوچ ہمیش لئی دنیاتے رہندی اے۔ ملک محمد حنیف کھوکھر ساڈے وسیب دے اوس طبقے نال تعلق ر کھدے نیںجتھے جیون نو ں نیڑے توں ویکھیاای نئیں محسوس و ی کیتا جاندااے ۔ اوہناں دے ناں دے نال ڈگریاں دی اینی وڈی لسٹ اے جے اوہناں دی حیاتی دیاں پرتاں کھولن لئی اک وکھری کتاب دی لوڑ پوے گی ۔ مختصر ایہہ کہ اوہ 1980وچ پاکستان ائیر فورس دا حصہ بنے اپنی روزی روٹی دے فکر توں آزاد ہون دے باوجودانہاں اپنی ڈیوٹی توں بعد ملن والے ویلے نو ںونجایا نہیں بلکہ اوہناں اپنی تعلیم دا سلسلہ پرائیوٹ طور تے پوری سنجیدگی نال جاری رکھیا۔ اپنی 18سالہ سروس دے دوران ای اوہناں ایم اے پنجابی ،ایم اے اُردو،ایم اے سیاسیات تے ہومیو پتھک ڈاکٹردی ڈگری دا امتحان پاس کر لیا۔پھیر ایل ایل بی کیتا تے 2018وچ ایم فل اُردو دا پل وی کامیابی نال پار کر لیا۔ اپنا سارا کچھ اوہناں دی شخصیت دے نال ویکھ کے اوہناں دا ایک شعر اوہناں تے صادق اوندا اے
ساڈی ریس نہ کرتوں جھلیا

اسیں تے کھریاں لائیاں ہویاں
ریٹائر منٹ توں بعد 2006؁ء تک جڑانوالہ دے وچ لاء دی پریکٹس وی کر دے رہے پر ڈھڈوں ایڈے مطمئن نئیں سن کیوں جے اپناکیس جتن لئی خورے کتنے جھوٹ سچ گھڑنے پیندے نیں۔ پھیر اوہناں نوں محکمہ تعلیم وچ وزیر اعلیٰ مانٹرینگ ٹیم دا حصہ بنن دا موقع ملیاتے فوری طور تے راضی ہو گئے ۔ ہن تیکر ایسے شعبے نال جڑے ہو ئے نیں۔
ادب تے پنجابی اوہناں نوں اپنے والد حافظ محمد یوسف صاحب کولوں ورثے وچ ملیا۔ایس ادبی ماحو ل نے ای اوہناں دی حساس طبیعت نوں شاعر وی بنا دتا۔ اوہ غزل، نظم ،نعت، حمد، بولی ،سی حرفی ،باراں ماہ تے ہور وی صنفاں وچ طبع آزمائی کر دے نیں ۔ـــ’’ دکھاں دی پنڈ ‘‘ دے ناں نال چھپی ایہ کتاب اوہناں دی حیاتی دے تجربیاں دانچوڑ اے ۔ اک حساس انسان ہوون کر کے اوہناں نوں معاشرے دا ہر دکھ اپنا جاپدا اے ۔ تے ہر اوکھا ویلا اپنے تے ہوو ے یا کسے ہورتے اہنوں وی ڈھڈوں محسوس کر دے نیں اپنے والد ولوں اوہناں دین تے محمد مصطفی ﷺنال محبت دا جہیڑا ورثہ ملیا اے اوہ اوہناں دی ہر شعری صنف وچ اُگھڑواں دکھالی دیندا اے ۔اک سی حرفی ویکھو۔
ل ۔ لواں جد نام محمد، وجد ہو جانداطاری اے
واحد رب رسول محمد،ہر زرہ اقراری ہے
لا الہ دا راز انوکھا ،ہر جا جاری ساری اے
ُُٓ پاک درود حنیف نبی دا،رکھدا روح سرشاری اے
اک نعت دا شعر ویکھو:
میرے بنی دا نوکر بن

رب فرمایا وچ قرآن
اوہناں دی ایس کتاب وچ جیون دیاں لوڑاں تھوڑاںتوں ہر بندے دی پریشانی دا عکس ,,دکھاں دی پنڈ ،،وچ محفوظ اے۔ اوہناں دی غزل حسن و عشق ہجر فراق رہتل دے نمائندہ تے ساڈے وسیب دیاں گواچدیاں جا رہیاں رسماں وی اوہناںدا دکھ اے ،کجھ نمونے ویکھو۔
حسن پرستی ساڈا شیوا ماریا دم حضوری دا

فیدا توں اٹھا نہ سجناساڈی اس مجبوری دا
روندے روندے سو جاندے نے

ڈھیر غریباں دے کئی بال
نِکی نِکی گل توں اج

کڈھ لیندے نے لوک بندوقاں
اج دے اک موضوع تے اک شعر ویکھو:
سن نام کرونا وائرس دا

لوکی حجریاں وچ سما گئے
علامہ ڈاکٹر محمد اقبال دے اک فارسی قطعے دا پنجابی ترجمہ ویکھو۔
توں شہنشاہ عالماں اندر میں مسکین وچارا

حشر دہاڑے سب تقصیراں بخشیںبخشن ہارا
عرض کراں جے ہوگ ضروری باہجھ حساب نہ چارا

نظر نبی توں اوہلے کر کے کریں پسارا سارا
کچھ بولیاں دا مزہ وی لے لو۔
جٹی آکے ڈائیو وچ بہہ گئی، موٹر وے آباد ہو گیا
تینوں نیندراں نے آن ستایا،اسیں آئے گپ شپ نوں
جیویں باجرے دے سٹے نیں نروئے ،انج دی جوانی یار دی
واڈھی کرن دا چاء تینوں چڑھیا،داتری پسند کر لے
ملک محمد حنیف دی لکھتاں نو ںپڑھ کے حیاتی دا ایک سوہنا مکھ قاری دی اکھاں موہرے آجاندا اے۔ اوہناں دا اپنے کلا م نوں کتابی صورت وچ چھپوانا صرف اوہناں لئی ای نئیں بلکہ جڑانوالہ دے لکھاری قبیلہ لئی وی بڑے اعزاز دی گل اے۔ سانوں اپنے ایس ویر تے بڑا مان اے تے اسیں اوہناں دی ایس کاوش دا کھڑے متھے سواگت کر نے آں۔دعا اے کہ ایس کتاب دی کامیابی اوہناں لئی ہور کسے کتاب دے چھپوان دا راہ وی کھول دیوے ، اوہنا ںنوں صاحب کتاب بنن دی ڈھیر ودھائی ہووے مینوں تے ۔۔۔
جد وی کوئی پنجابی تحریر ملے

اپنی ماں دے دُودھ ورگی تاثیر ملے
دعاگو۔۔۔۔۔ریاض احمد خلجی (صدر ادبی فورم، جڑانوالہ )