کوئی تکدیاں ہی وٹ کھاندی رہی
کوئی جندڑی گھول گھماندی رہی
کوئی یوسف وچھڑیا، ہجر اندر
کِتے اکھ یعقوب دی جاندی رہی
کوئی عشق دے قول نبھاون نوں
ٹِھل کچے گھڑے تے جاندی رہی
ایہو زلف ہے کالی ازلاں توں
دل عاشقاں دا تڑفاندی رہی
جہیڑا رب سچے دا حجرا سی
اوتھے حرص مکان بناندی رہی
کیڈی نیک سی روح گناہواں تے
پل پل تے جو پچھتاندی رہی
سکھ پاسے پاسے رہے پھردے
جند دکھاں وچ کرُماندی رہی