رکھیے سجناں نال رسائی
چنگی ہوندی نہیں لڑائی
ساڈے نال ناں دکھیں ہوویں
اساں تاں پنڈ دکھاں دی چائی
پھر سجن نوں گھر بلاویں
پہلے دل دی کر صفائی
لوکاں دے نال ہسے کھیڈے
سانوں ڈٹھا نظر چرائی
عشق دی منزل اوکھی گھاٹی
جس وی پائی مر کے پائی
رکھنا بھید مرد دا جوہر
موہوں نکلی گل پرائی
پتر اپنا سوہنا لگے
چنگی لگے رن پرائی
پھلاں وانگوں جیوڑا ہویا
دل وچ یاد سجن دی آئی