عشق تھیں ساڈی بس ہی بس
ساڈے نال نہ بول نہ ہس

پھوگ دے وانگوں سٹ گئے نیں
پی گئے ساڈی روح دی رس

ہن کیوں رونا ایں عشقے اندر
تینوں کیہا سی نہ پھس

پیار اچانک ہو جاندا
بندے دے نہیں ہر گز وس

اساں تاں جان وکاندے رہے
قدر نہ جانی توں خس خس

جیہڑا حق نہ دیندا اے
اوہدے کولوں لیے کھس

منجی ہووے ڈھلی جے
سون توں پہلے لیے کس

جے پہلوانی کرنی ایں
ہر ویلے جثے نوں جھس

بھانویں مردا ہووے کوئی
سوہنے کردے پیش و پس

لے او یار حوالے اللہ
رہیا حنیف نہ ساڈے وس