سوکھا کم نہیں ہوندا اے عشق اندر، آس یار دے بوہے دی لا رکھنی
چیہہ وٹ کے درد نوں سہہ جانا، پنڈ دکھاں دی سر تے چا رکھنی
غم ہجر فراق نوں جھل کے تے، رو رو کے تے راتیں یاد کرنا
اگوں سوہنیاں دی مرضی اپنی اے، کیہدے نال سلام دعا رکھنی
خون جگر دا تلی تے رکھ کے تے، ہتھ یار نوں جا وکھا دینے
اگوں سودے نے بے نیازیاں دے، نہ کوئی ہمدردی نہ وفا رکھنی
چادر کھیس موہڈے اتے رکھ لینا، بکل مار کے کندھاں دے نال بہنا
ویکھو عشق دے کیسے قانون وکھرے، جرم ہور تے ہور سزا رکھنی
درد دکھ فراق دے لکھ سہنے، ہوکے بھرنے یار دے ہجر اندر
آس رکھ لینی، آس توڑ دینی، اینویں جندڑی گھول گھما رکھنی
اکھاں نال بہار حنیف دی اے، اکھاں نال پریت دا لطف ہوندا
اکھاں والڑے قدر ہی جاندے نیں، اکھاں نال ہے کیویں وفا رکھنی