آئی کیڈی اے پھلاں دی بہار ایدکیں

دے جاویں جے آکے دیدار ایدکیں
پڑی تے شفا والی دینی پونی ایں

بوہے ترے ڈگے نیں بیمار ایدکیں
ساری میں حیاتی تینوں سینے تے کھیڈایا اے

چائے نہیں جاندے میتھوں بھار ایدکیں
دکھاں دی اوہ پنڈ پوندھی چائی واندے نیں

اینویں نہ بے دوسیاں نوں مار ایدکیں
دنیا نوں رج تے ہنیر آگیا اے

بہل نہیں چوندے پئے کبھار ایدکیں
رکشیاں سکوٹراں نے جان کڈھ لئی

گھوڑے تے نہیں دِسدے سوار ایدکیں
سد کے عاشقاں نوں ، بیٹھکے بہایا کر

راہواں وچہ اینویں نہ کھلار ایدکیں
چاہن والے تینوں ہُن سارے چھڈ گئے نیں

رہ گئے نے ویکھ لے دو چار ایدکیں
ساقی بڑا نشہ توں صراحی وچ پایا اے

مست ہوئے پھردے میخوار ایدکیں
میزائلاں اتے ایٹماں دی جنگ ہُن لگسی

اونی نہیں کم تلوار ایدکیں
چڑھدی جوانی تک شمع والی عاشقاں

ہوئے نے پتنگے کئی نثار ایدکیں
اگے وی گلاباں نال مکھڑا سجاویں توں

سُرمے دی وکھری اے دھار ایدکیں
سب کرتوت ہُن سامنے پئے اوندے نے

قوم نے ہو جانا ایں بیدار ایدکیں

ہک دھی رانی دی فریاد
بولے جدوں بنیرے کاں

میں سمجھ جاندی ہاں
گل ہے ضرور اولی

تاہیوں کردا اے کاں کاں
کائی دس پیغام خوشی دا

مینوں درداں ماریا تھاں
میں کٹھی وچ ہجر دے

میری نکلی جاندی جاں
میرے سینے پھٹ انوکھا

کر سکدی نہیں عیاں
میری سن فریاد اے امبڑی

جے توں ہیں میری ماں
نہیں سُجھدے ریشم گوٹے

نہ محل چوبارے تھاں
نہ چوڑے ہار حمیلاں

نہ کنٹھا منگدی ہاں
نہ گانی نتھ نہ ِٹکّا

نہ منگاں حویلی تھاں
نہ ریشم لہنگے منگاں

نہ سونا چاندی چاہاں
نہ ہور قصیدے چوڑے

نہ قریشیے بانہاں
نہ مربعے، بھوئیں نہ بھانڈے

نہ کوئی لمبی……… لاں
نہ ریجھ مایا دی مینوں

نہ مجھ نہ وچھا گاں
ہک راز دلے وچ میرے

دس میں ہن کی کراں
تیرے لکھ احسان کروڑاں

بھل سکاں میں کداں
تیرا حکم میرے سر اکھیں

توں سکی میری ماں
اک خیر منگاں میں تیتھوں

نالے منگدی وی سنگاں
کر سکدی توں ہیں اماں

میری زندگی میرے ناں
جے میری گل توں منیں

میں اُڈّاں باہجھ پراں
جے نال رنجیٹھے ٹوریں

دل ٹھردا میرا تاں