ضروری گل
عشق مصطفیٰؐ ہر مسلمان دا ایمان ایں تے عشق توں بغیر زندگی ادھوری اے۔ ۱۹۹۴،۹۵ وچ کافی سی حرفیاں لکھیاں گئیاں، جنہاں وچوں ’’ سی حرفی عشق مصطفیٰؐ‘‘بڑی عقیدت تے ادب نال لکھی گئی سی۔ لیکن بدقسمتی نال اوہ سی حرفی کدائیں کھریج گئی تے بڑی کوشش توں بعد وی نہ لبھی۔ اُنہاں وچوں کجھ بیت رف کاغذ پھرولدیاں ہویاں لبھ گئے تے اوہ ایتھے پیش کیتے جاندے نے۔
سی حرفی سوہنے محمد ؐ دی تعریف وچ
الف
اللہ نوں سور پیارے ظاہر کر اسراراں نوں
مخفی کل خزانہ آہا، مخفی رکھ اقراراں نوں
ہک ہکلا اللہ آہا، نہیں سی جاگ بہاراں نوں
نور نبیؐ دا ظاہر ہویا ، چھیڑ عشق دیاں تاراں نوں

الف
امان ملی آ بندے، آیا دین محمدؐ دا
درس محبت، عزت، حرمت، لایا دین محمدؐ دا
فرق غلام آقا دا گیا، پایا دین محمدؐ دا
حنیف غریب بندے دے اُتّے ،سایہ دین محمدؐ دا

الف
الہی جان تباہی ،پھسیا دل گناہواں نوں
بلبلہ پانی وانگ حیاتی ،رکھیا گن کے ساہواں نوں
پلے عمل نہ نیکی میرے پہنچیا حال تباہواں نوں
بخش ہدایت حنیف نبیؐ دیاں گلاں ،حق دیاں راہواں نوں

الف
اﷲ دی وحدت دسّی ،لا الہ الا اﷲ
رکھو پکڑ اسلام دی رسّی، لا الہ الا اﷲ
شاہی منکراں کولوں کھسّی، لا الہ الا اﷲ
جند حنیف گناہاں پھسّی، لا الہ الا اﷲ

ل
لباں تے نام محمدؐ آیا، غمیاں گیاں نی
صلی اﷲ علیہ وسلم،آئے نجاتاں ڈھیاں نی
بنے غلام امام جگت دے ،ظلمتاں چُھٹ گیاں نی
صدق حنیف بلالؓ عاشق دے، عرش اذاناں گیاں نیں

ل
لازم اس دین دے اندر، ہونی حب ضروری اے
جد تک تڑپ عشق نہ ہووے، نہیں عبادت پوری اے
آ جا دینِ نبیؐ دے در تے، سجن کی مجبوری اے
جے کر حب نبیؐ نہ ہووے، نیکی سب ادھوری اے

ل
لواں جد نام محمدؐ، وجد ہو جاندا طاری اے
واحد رب رسول محمد،ؐ ہر ذرہ اقراری اے
لا الہ دا راز انوکھا، ہر جا جاری ساری اے
پاک درود حنیف نبیؐ دا، رکھدا روح سرشاری اے

ل
لوہے دا دور مادیت، روح تڑفدی رہ گئی اے
غافل دل وچ بھار گناہاں، پاپی جندڑی سہہ گئی اے
نظر کرم دی ہووے حضرت، آس نیکی دی رہ گئی اے
شافی امت ہون محمدؐ، عملوں کشتی بہہ گئی اے

و
وکھری ذات نبیؐ سرور دی، بنیاں وچ نرالی اے
باغ جگت وچہ وحدت بوٹا، لایا خلق سنبھا لی اے
والضحیٰ دا چہرہ سوہنا، موڈھے کملی کالی اے
منکر نبیؐ حنیف آخیری، جگ توں جاندا خالی اے

و
واہاں جے لکھاں لائیے، مردیاں اٹھ کھلونا نہیں
بے اثراں نوں شان سکھائیے، پتھر پانی ہونا نہیں
ابو جہل نوں دین دے اندر کہیا رب پرونا نہیں
پتھر دل حنیف سنے لکھ، صلو علی، خوش ہونا نہیں

ہ
ہوئیاں رحمتاں گھر عبداﷲ، نور اﷲ دا آیا اے
دائی حلیمہ قسمت والی، گودی لال کھڈایا اے
رحلت پائی، مائی بابل، اﷲ پاک آزمایا اے
ابو طالب نے یار حنیفا، بھار دکھاں دا چایا اے

ہ
ہویا حج وداع نبیؐ دا، آخری حج فرمایا اے

لکھاں لوک ایس شوق دے اندر کعبے ول سدھایا اے
رہو گواہ میں فرض نبھایا، حضرت نے فرمایا اے
کامل دین ہویا اج حضرت، وحی جبریلؑ لیایا اے

ہ
ہزاراں لکھاں خلقت، حج دی خاطر آ گئی اے

آخری خطبہ کیہا نبیؐ نے، خطبہ روح تڑفا گئی اے
کل خلائق درشن کارن، مکے اندر آ گئی اے
رحمت پاک محمدؐ والی کل دنیا تے چھا گئی اے

ی
یاری پاک نبیؐ دے نال، لاویں دل نوں ٹھنڈک ای
سرمہ نور نبوت اکھیں، پاویں دل نوں ٹھنڈک ای
حق اسلام نوں جھولیاں بھر کے، پانویں دل نوں ٹھنڈک ای
سچے راہ حنیف نبیؐ تے جاویں دل نوں ٹھنڈک ای