سی حرفی
(ہجر فراق سوہنے یار دے وچ)
الف
اﷲ نوں یاد کریوے، جس ایہہ جگت اوپایا ای
چن سورج دے دور نرالے، ہر جا ہکو سایا ای
رنگ برنگی خلق بنائی، کجھ شمار نہ آیا ای
ہوئی حنیف خلائق پیدا، ’’کُن‘‘ جاں رب فرمایا ای

ب
بندوق چلا غماں دی، آپ گیوں کتھ جائی اوئے
نین وکھا نشیلے، کجلے، اگ برہوں دی لائی اوئے
مار وچھوڑا ذبح کریندا، درداں چھری وگائی اوئے
باہجھ تیرے دل جانی، لگے دنیا سب پرائی اوئے

ت
تہمت جے پیار تیرے دی، اوندی سر تے چاندا میں
پیار تیرے وچ کر قربانی، جندڑیگھول گھماندا میں
کجھ وساہ ہوندا جے تیرا، دل دے زخم وکھاندا میں
یار حنیف جے مخلص ہوندا، لا کے کیوں پچھتاندا میں

ث
ثواب کمائیے نیکی، شہر مدینے جائیے جی
پڑھیے نعت نبیؐ سرور دی، پاک درود پہنچائیے جی
روضہ پاک محمدؐ والا چل کے درشن پائیے جی
آکھ حنیف نبیؐ دے صدقے چل گناہ بخشائیے جی

ج
جگاں تے جیوے سوہنا، سوہنیاں شاناں والا نی
صورت دے وچ ہے لاثانی، دنیا کنوں نرالا نی
دکھ تکلیف نہ آوس تتی وا نہ لگس شالا نی
نام حنیف لے جیواں اس دا، پیار دی جپ کے مالا نی

ح
حرص دی دنیا ظالم، آخر ہونا فانی ایں
دنیا دولت پچھے نسے، خلقت ہوئی دیوانی ایں
اس دنیا وچ دل لا رکھنا، ویکھو کیڈ نادانی ایں
میت حنیف نہ قدراں پایاں، رُہڑ گئی جند نمانی ایں

خ
خادم، باندی، سکدی رہندی، پلکاں فرش وچھائیاں نی
بدھے ہتھ کریندی عرضاں، یار کیوں دیراں لائیاں نی
بھارے بھار برہوں دے چائے، آئیاں پیش جدائیاں نی
دے دیدار حنیف پیارے، موت نے پھیریاں پائیاں نی

د
دکھاں سنگ سنگت میری، سکھ پریڑے جاندے نی
خوشیاں کارن نیوں لگایا، غم جگر نوں کھاندے نی
بدھے ہتھ رکھاں نت جانی، مت کد جھلک وکھاندے نی
آکھ حنیف بے دوسا مویا، بدلے غیر کماندے نی

ذ
ذکر کر نبیؐ سچے دا، بھیج درود صلوٰۃ میاں
خاطر جس دی پیدا کیتی، پاک خدا کائنات میاں
پہلے نور نبیؐ دا ہویا، پچھے کل حیات میاں
طاقت نہیں حنیف بندے دی، لکھے ہک صفات میاں

ر
رواج تے رسماں مارے، کجھ مہنگائیاں مارے نی
امن امان گیا ٹر سارا، شر دے پھرن شرارے نی
سچ انصاف نہ رہ گیا کوئی، نفس و نفس پکارے نی
بھلی یاد حنیف خدا دی، ’’اَلَسْتُ‘‘ قول وسارے نی

ز
زلفاں دے کنڈل مارو، ول ول جندڑی پھاہندے نی
گوہڑے نین، نشیلے کجلے، پئے جگر نوں کھاندے نی
دل دا چین پیارے جانی،من توں مول نہ لاہندے نی
تکدے رہن ایہہ نین ہمیشہ، ہور ایہہ کجھ نہ چاہندے نی

س
سوہنے دلبر توں صدقے، پیارے پیار ضروری اے
ڈٹھے باہجھ نہ جیواں ہر گز، بن گئی ایہہ مجبوری اے
ویکھ غریب نوں نظراں پھیرے، دنیا ایہہ دستوری اے
کہے حنیف جے عشق نہ کیتا، زندگی رہی ادھوری اے

ش
شاہاں دا شہنشاہ داتا، شہر مدینے والا ای
خیرالبشر امت دا والی، کالی کملی والا ای
مہر شفاعت روز حشر نوں، کرسی رحمت والا ای
استغفار حنیف پڑھیندا، رحمت باہجھ نہ حالا ای

ص
صدیق امین سداوے، نبیاں دا سر کردا ای
جبرئیل جیہے جس چاکر، پیر عرش تے دھردا ای
کل ملائک نوری ناری، صفتاں دا دم بھر دا ای
کہے حنیف کروڑ سلاماں، درود خدا خود پڑھدا ای

ض
ضعیف ہاں میں لکھ ، بھانویں طاقت عشق ودھیری اے
حضرت پاک محمدؐ والی، سینے حب سچیری اے
غوث الاعظم پیر ، پیراں دا، مدد کریندا میری اے
چوروں قطب حنیف بناوے، پیراں شان اچیری اے

ط
طواف کرن نت لکھاں، منن سارے عاصی جی
پاک محمدؐ سرور والی، رحمت کرے خلاصی جی
علی ہجویری، آس ودھیری، مہر نظر دی پاسی جی
پاون فیض حنیف ہزاراں، رج دی روح پیاسی جی

ظ
ظالم ظلموں ڈردے ناہیں، انت نوں بدلہ پاسن گے
عملاں نال خلاصی ہوسی، ظالم دوزخ جاسن گے
دنیا تے جو بیجن بندے، انت نوں اوہو کھاسن گے
یار حنیف نبی محشر نوں ، امت نوں بخشاسن گے

ع
عدم تھیں لکھی جہیڑی، قسمت جھولی پے گئی اے
پل دی رہی جو وچ خیالاں، وچے وچ ای رہ گئی اے
سدا دے صدمے دکھ ودھیرے، آخر جندڑی سہہ گئی اے
لگا گھُن حنیف ہڈاں نوں، گلے مصیبت پے گئی اے

غ
غور کرو درخواست مری تے، حضرت غوث الاعظم جی
آس میری اے دست گیری تے، حضرت غوث الاعظم جی
ولیاں قطباں، فیض پیری تے، حضرت غوث الاعظم جی
دل حنیف دا دل گیری تے، حضرت غوث الاعظم جی

ف
فکراں مار مکایا مینوں، چنتے کھائی جاندے نے
مہر کرو یا حضرت میراں، غم ستائی جاندے نے
یارھمی والے پیر نرالے، بوٹیاں لائی جاندے نے
شان حنیف سوائی چوروں ، قطب بنائی جاندے نے

ق
قولاں توں ہارے جیہڑے، کالے منہ اخیراں نوں
مال پرائے منہ دھر کھاون، منن نہیں تعزیراں نوں
چار دناں دی دنیا ایتھے ، کرنا کی تعبیراں نوں
آکھ حنیف خدا بخشیسی، پاپی پُر تقصیراں نوں

ک
کس پاسے گیوں جانی، پھیرا گھت وچاریاں تے
تیرے باہجھ اداسیاں آئیاں، دھکے ملن دواریاں تے
جے ہک جھات خوشی دی پانویں، آون دم بیماریاں تے
جیوندی جان حنیف تیری ہاں، تیریاں وفا داریاں تے

ل
لکھاری روز ازل دے ، لکھے لیکھ اولّے نے
ہکناں رو کے عجز گزارن، ہکناں ہنس دے بھلّے نے
ہکناں کونجاں سنگ اڈاری، ہکناں رون ، ہکلّے نے
جس نوں وصل حنیف سجن دا، اس دے بخت سولّے نے

م
مراں کہ جیواں بھانویں، سجناں سار نہ کوئی اے
وچ وچھوڑے ہجر غماں دے اکھ نمانی روئی اے
پیار عبادت ہر کوئی کردا، ہوندی جگ تے ہوئی اے
حنیف پیارے جانی باہجوں کون کرے دل جوئی اے

ن
ناراض نہ ہوویں ماہی، حاضر جان نمانی اے
پندھ دوراڈے پیار دلاں دے، سر دی سر تے آنی اے
نیت صاف رکھیوے دلبر، اپنی توڑ نبھانی اے
کہے حنیف غریب وچارا، آخر دنیا فانی اے

و
وس میرے کجھ نہ رہیا، نیناں آخر تائی اے
نرگسی نین دے کٹھیاں تائیں، کسے ناں واگ پھڑائی اے
منتاں کر کر حال سناندی، سجناں بے پروائی اے
دھوکے ہوراں حنیف سیں دیندا، واری اپنی آئی اے

ہ
ہدایت دیویں رب سائیاں، بخش گناہ بدکاراں دے
دے توفیق نیکی دی نالے، سنگت نیکو کاراں دے
صدقہ پاک محمدؐ والا، رحمت حال وچاراں دے
بخشش کریں حنیف عاصی دی، مارے ہوئے ماراں دے

لا
لاثانی، لامکانی، دسے پتے اویڑے جی
ہر ہر دے وچ وسدا نالے، شاہ رگ توں ہے نیڑے جی
کنڈیاں نوں چا بھاگ لگاوے، تارے ڈُبے بیڑے جی
ہر شے اُتے قادر مولا، ختم حنیف دے جھیڑے جی

الف
اللہ نے نور نبی دا، دتا گھل بشریّت وچ
میم ہٹائی احمد بنیا، رچیا آ احدیّت وچ
نبی دی خاطر پیدا کیتی، خلقت رب مدنیّت وچ
بخشیں عشق نبی سرور دا، چاہے حنیف صدقیّت وچ

ی
یاری وچ ول نہ رکھیا، سچی آکھ سنائی اے
جو منہ آیا آکھ سنایا، سچ نوں لاج نہ لائی اے
سچی آکھن والیاں تائیں، دیندا کون ودھائی اے
آکھ حنیف برا نہ کیتا، نہ ہی خلق ستائی اے