سی حرفی ۔۳
(ہجر فراق سوہنے یار دے وچ)
الف
اللہ دی آس تے رکھ تقویٰ، بیڑے ٹھیل دتے سوہنے یار ولّے
دنیا جگ جہان بھلا بیٹھے، رُجھ گئے ہاں یار دی کار ولّے
دن رات پئے تڑفدے وانگ مچھی، پھیرا گھت کھاں کدی بیمار ولّے
نیوں لگیاں دی لج پال یارا، ہوندا رب حنیف دکھیار ولّے

ب
بس ماہی اساں بھل گئے ہاں، مٹھے بول تے جان وکا بیٹھے
لٹے گئے ہاں تیرے خلوص اتے، کر جان جہان فدا بیٹھے
دل والڑے دلاں دا حال جانن، نال سادگی حال ونجا بیٹھے
دیویں آ دیدار حنیف تائیں، ہاڑے گھت کے رو کرلا بیٹھے

ت
تاہنگ پیاریاں جانیاں دی، ہک پل نہ صبر قرار مینوں
دل چیکدا نت اڈیکدا اے، چھڈ گئے نیں یاراں دے یار مینوں
منہ سامنے یار جواب دے گئے، آئی وڈی نصیباں دی ہار مینوں
وڈا دکھ اکلاپا حنیف یارا، جیہڑا کر گیا آن لاچار مینوں
ث
ثمر محبتاں میریاں دا، دیویں پا جھولی گنہگار تائیں
مزا اوسی محبت دا اوس ویلے، ملن آوسن یار جاں یار تائیں
تیرا ہسنا دم مسیح دا اے، دیویں ہس کے صحت بیمار تائیں
پچھے ہٹ دے نہیں حنیف عاشق، توڑ چاہڑ دے قول قرار تائیں
ج
جنت ،حور ، قصور سبھے ، دیواں وار محبوب دی خاک اتوں
خاطر جس دی کل کائنات ہوئی، کراں صدقے جان اس پاک اتوں
کرسی مہر شفاعت شفیع سرور، چھٹ جان گے غم ،غم ناک اتوں
بھیجے آپ درود حنیف مولا، سوہنا رب رحمت لولاک اتوں

ح
حوصلہ عاشقاں صادقاں دا، ہوندا نت ہے دون سوا میاں
ویکھ حوصلہ ہار دے لوک دانے، دیوے حوصلہ شوق ودھا میاں
رکھ حوصلہ لٹکدے سولیاں تے، نعرہ انالحق دا لا میاں
ملے حوصلہ تدوں حنیف تائیں، جدوں لواں محبوب نوں پا میاں

خ
خبر کی بے پرواہ تائیں، کیویں ویلڑا وقت گزارنا ہاں
ڈسے ہجر کلیجڑا دنے راتیں، چڑھ چخہ تے پیا پکارنا ہاں
سوہنی صورت وسدی دل اندر، ہک پلک ناں منوں وسارنا ہاں
مرے باہجھ نہ ملے حنیف سوہنا، تاہیوں اپنے آپ نوں مارنا ہاں

د
درد فراق ویران کیتا، برہوں ساڑ دتا انگ انگ میرا
جوبن لہو دے نال ہے ٹھاٹھ ہوندی، جوبن گئی تے گیا ترنگ میرا
لانبو عشق اولڑا پھوک دتا، کم آیا نہ چج تے ڈھنگ میرا
سکھیں سبق حنیف دی زندگی توں، رہیا درداں نال ہی سنگ میرا

ذ
ذات صفات دے پئے پچھے، صفتاں چنگیاں ول نہیں دھیان کردے
ذات وچ کردار دے چھپی ہوئی اے، سوہنے کم تھیں سوہنے پہچان کر دے
ذات اصلی اصل کردار سچا، عمل ہون چنگے، چنگے مان کردے
عملاں باہجھ سب کوڑ کہانیاں نی، عمل ہون چنگے اچی شان کردے

ر
راکھا رب رحمان ساڈا، سچیاں واسطے سچ سنائی جانا
ہووے جگ ویری نہیوں ڈولنا ایں، سچ واسطے کھل لہائی جانا
دے سکے نہ سکھ کیوں دکھ دے کے، اینویں خلق نوں کاہنوں ستائی جانا
بدیاں چھوڑ حنیف ثواب لینا، پریتاں لگیاں توڑ نبھائی جانا

ز
زاریاں کردیاں ہجر کٹے، گزر چلیا ویکھ شباب ہے جی
قسمت والیاں حسن خرید کیتے، ساڈے واسطے خانہ خراب ہے جی
سوہنے رنگ شہاب دے ، ہنس چالاں، جگر بھنیا سیخ کباب ہے جی
دولت حسن جمال حنیف فانی، بھانویں باہجوں انت حساب ہے جی

س
ساتھ نبھاونا وچ دکھاں، وفاداریاں یار نبھاوندے نی
خون ڈوہلدے یار دے نام اتوں، یار یاری نوں لج نہ لاوندے نی
غم پی، سینے چیہہ وٹ کے تے، عاشق اپروں ہس دے جاوندے نی
پچھے ہٹ دے نہیں حنیف سجن، جند یاراں توں گھول گھماوندے نی

ش
شوق محبوب دے وصل دا سی، جند جان دی بازی لا دتی
عاصی ہو بدنامیاں چا لیاں، جان یار دے نام تے لادتی
دلیں رچیا شوق شہادتاں دا، کٹھن واسطے سیس نوا دتی
ملسی آن کے کدی حنیف تائیں، کُلّی یار دے راہ وچ پا دتی

ص
صبح دی بادِ صبا ٹھنڈی، دیویں جا سنیہڑا یار تائیں
سجن سک دے پئے اڈیک دے نی، اُراں موڑیں پرت مہار تائیں
مکھ ویکھیاں دور وچار ہوون، آکے دیویں شفا بیمار تائیں
حنیف یار وساہ کی زندگی دا، دنیا کھیڈ کوڑی دینہہ چار تائیں

ض
ضعیف لاچار، وچار کردے، کیہی عشق سکائی اے رت سائیں
ایہہ جوبنا ٹھگ بازار دا اے، حسن آونا نہیں مڑ وت سائیں
ساڈا اپنا آپ ناں آپنا ایں، ہتھ ڈاہڈیاں دے لج پت سائیں
ملاقات محبوباں دی عید خوشیاں، پھیرا سجناں تے آگھت سائیں

ط
طور بھلا ہوا دتے، چڑھی غماں دی آن کٹار یارو
اپنا آپ ونجا کے وچ ککھاں، پھردے ڈھونڈدے روز غم خوار یارو
بے ترس، بے رحم معشوق ظالم، لئی کدی نہ آن کے سار یارو
بے وفا حسین بے مہر ہوندے، آکھے پیا حنیف پکار یارو

ظ
ظالم ظلم کما تھکے، قہر رب تھیں خوف نہ کا انہاں
لوگ دڑدے دبے ہوئے بولدے نہیں، رکھی دنیا انج ستا انہاں
ننگے سرے سوانیاں پھردیاں نیں،چا چھڈیا شرم حیا انہاں
حنیف یار بے دوسیاں مار دے نیں، آخر پچھسی آپ خدا انہاں

ع
علم نہیں عشق دیاں قاعدیاں دا، بڑا کٹھن ہے عشق کماونا جی
ہستی اپنی سب فنا کر کے، عاشق خاک در خاک ہو جاونا جی
دنیا جگ دے وچ گنہگار ہونا، عزت شرم تے بھرم گنواونا جی
حنیف تدوں محبوب نوں پا لینا، جدوں اپنا آپ گنواونا جی

غ
غافل وقت وہاندائی، سودا کھٹ لے ایس بازار وچوں
ایس جگ تے پھیر نہ آونا ایں، چنگے چُگ لے عمل پنڈار وچوں
نیک عمل تے نیک نصیب ہوسن، نتر جاوسن کھرے انبار وچوں
حنیف دونویں جہان نیں عمل سیتی، عمل کڈھدے پار منجدھار وچوں

ف
فوج کفار دی نس جاندی جدوں اوندا ایمان للکاریاں تے
عشق والڑے ہانگرہ مار وڑدے، عقل ویکھدی رہوے کناریاں تے
تری نظر مصیبتاں کٹ دیندی، کریں مہر دی نظر آواریاں تے
ساری عمر حنیف ونجا بیٹھا، اس بے وفا دیاں لاریاں تے

ق
قوس قزح تھیں ودھ روشن، رنگ یار دا دون سوا میاں
رنگ گلہاں دا برف دی سل اتے، دیوے روح افزا کوئی پا میاں
ہونٹ پتیاں سرخ گلاب دیاں، بول شہد زبان صفا میاں
ملے آن محبوب حنیف جے کر، دیوے قسمت رب جگا میاں

ک
کتھ جاواں کوئی واہ ناہیں، چاروں طرف مینوں غم ماردے نیں
کجھ فکر اندیشڑے یار والے، کجھ مہنے کل سنسار دے نیں
بول نہیں زبان دے وسردے نی، وسر جاوندے پھٹ تلوار دے نیں
ملسی نیتاں دا پھل حنیف یارا، سانوں آسرے رب غفار دے نیں

ل
لاہ جنجال مصیبتاں دے، آوے نظر جے عید دا چن مینوں
سکھ موج بہار، آرام ہر شے، دتا رب دانا پانی ان مینوں
غم تیریاں بے پرواہیاں دے، ہور کسے دی نہیں ہے بھن مینوں
تیرے ہجر فراق حنیف یارا، دتا سی کے آن کفن مینوں

م
ماڑیاں ویکھ کے مارنا ایں، مولا چڑیاں تھیں باز مراوندا ای
قدرت نال افغان طالبان ہتھوں، ملک روس تباہ کراوندا ای
موسیٰؑ لنگیا پار ، فرعون اتوں، رب وچ دریا ڈباوندا ای
دنیا وچ آزمائشاں دے کے تے، مولا بندے نوں خود آزمانوندا ای

ن
ناز نیاز تے چا سارے، بنا یار دے مول نہ پھبدے نی
در تے آئے سوالی نوں جھڑکیے ناں، یار ملدے نال سبب دے نی
لکھ کوڑ چھپاویے پئے اوڑک، پچھے جاونے قول کرتب دے نی
حنیف دکھ جہان تے ڈھیر آئے، واہ کم نرالڑے رب دے نی

و
واسطے رب دے پا تھکی، کیوں بھلدی نہیں ادا میاں
دنیا ساک قبیلڑا چھڈ ہر شے، کیتا سنگ تیرے نال آ میاں
دتا چھڈ غریب کنگال تائیں، بھل قول قرار وفا میاں
حنیف یار نہ توڑ نبھا سکیں، دیویں صاف جواب سنا میاں

ہ
ہاسیاں نال سی لائی یاری، دکھاں کیتا اے آن نڈھال میاں
ہاسے بھل گئے نیں، راز کھل گئے نیں، کیتا غماں نے آن کنگال میاں
روندا دل کرلاوندا کونج وانگوں، ہال ہال کوکاں حال حال میاں
دیویں جا پیغام حنیف تائیں، جینا سجنا باہجھ محال میاں

لا
لاثانی میرا یارو، بُھل سکدا نہیں ہک پل ہے جی
دولت وڈی سکون آرام میرا، اوہدی یاداں دا تاج محل ہے جی
یاراں باہجھ سواد کی زندگی دا، ایہہ فیصلہ یار اٹل ہے جی
دنیا کوڑ مقام فنا دا اے، ہوندی پئی حنیف چل چل ہے جی

ء
آئی اذان تے مار کنیں، پیا غافلا قلم چلاونا ایں
یاد رب دی بھل کے کھیڈ رجھوں، انہاں بیتاں نے کم نہ آونا ایں
پڑھیں نہ قرآن نماز بھلی، گزرے ویلے نوں پیا پچھتاونا ایں
لھبت کجھ حنیف نہیں ہاسیاں وچ، روسیں انت جے سچ پچھاونا ایں

ی
یاد خدا نوں کریں ہر دم، دل کسے دا مول دکھا ناہیں
دل عرش دا کنگرہ دکھیاں دا، ایہہ عرش دا کنگرہ ڈھا ناہیں
سچے پیار وچ جھوٹ رلا ناہیں، اگ جھولیاں دے وچ پا ناہیں
دنیا چھوڑ حنیف سدھار جانا، اس دم دا کوئی وساہ ناہیں