سی حرفی ۔۷
(نین نامہ، رسال پور۱۹۹۵)
الف
اکھیں دی یار بہار تازہ، اکھیں والیاں کرن وفا اکھیں
اکھیں والیاں جگ جہان وِسدا، اکھیں دیندیاں آپ وکھا اکھیں
اکھیں دل دیاں کھول،تیں نظر آوے، کرن آپ بصیرتاں وا اکھیں
عرشوں پار حنیف پہنچ جاندیاں نیں، اللہ والڑے دین وکھا اکھیں

ب
بات حقیقت دی دس دیواں، جلوے یار دے وچ جہان اکھیں
قطرے ذرے دے وچ آفتاب چھپیا، کرن اپنی آپ پچھان اکھیں
لاٹاں ماردا یار تیں نظر آوے، اِذن دید دے آپ فرمان اکھیں
قدر اکھیں دے پُچھ حنیف تائیں، جنہوں کردیاں آپ مستان اکھیں

ت
تیز نگاہواں دے کُٹھیاں نوں ہور لوڑ ناہیں ما سوا اکھیں
دھیری اکھیں دے وچ دلدار بیٹھا، ڈیرے اکھیاں دے وچ پا اکھیں
درشن باہجھ سواد کی زندگی دا، بوہے یار دے سٹیا چا اکھیں
قدر پچھ حنیف توں اکھیاں دی، جیوندے وسدے نوں گئیاں کھا اکھیں

ث
ثابتی، سکھ سواد سارے، اکھیں نال جہان سواد اکھیں
رونق سب جہان تے اکھیاں دی، پیار نگر نوں کرن آباد اکھیں
ویکھن قدرتاں روپ نظاریاں نوں، کرن رب دیاں نعمتاں یاد اکھیں
پھیرا گھت حنیف پردیسیاں تے، کُوکاں مار کے کرن فریاد اکھیں

ج
جان حاضر یار پیش تیرے، ہِک وار تاں دے دیدار اکھیں
چشماں شوخ نگاہ نشیلیاں نیں، جاون لنگھ جگر توں پار اکھیں
نین نرگسی مرگ ممولڑے دے، کیتا جیو جامہ بے قرار اکھیں
اپنے آپ حنیف نہیں نیوں لائے، ہوئیاں دل تے آپ سوار اکھیں

ح
حوصلہ ہمت ہار بھانویں، اکھیں تھکدیاں نہیں، انکار اکھیں
اکھیں ویکھ کے ہٹ دیاں نہیں پِچھے، وجن کالجے وانگ تلوار اکھیں
نگاہ تیز محبوباں دی جھال اوکھی، جھل سکدیاں نہیں خمار اکھیں
اکھیں نال حنیف دے لا کے تے، کیتا جگ جہان نثار اکھیں

خ
خبر زلیخا نوں پچھ جا کے، اکھیں لُٹدیاں نیں وچ خواب اکھیں
حضرت یوسفؑ نوں ویچ بازار دیون، اکھیں کرن یعقوبؑ بے تاب اکھیں
اکھیں لٹیا پیر پیغمبراں نوں، غوثاں قطباں کرن خراب اکھیں
سسی مری حنیف وچ تھل مارو، کیتا ساڑ کے وانگ کباب اکھیں

د
دکھاں دا نہیں حساب کوئی، دیون سکھ نصیباں دے نال اکھیں
اکھیں ویکھ محبوب نوں تھک رہیاں، گلی گلی اندر کرن بھال اکھیں
کدی ویکھ کرلاٹ آ اکھیاں دا، ہال ہال کریندیاں ہال اکھیں
کتھے گیوں حنیف نوں چھڈ کے تے، نت کردیاں رہن سوال اکھیں

ذ
ذوق تے شوق دی گل کیہی اکھیں ویکھ کے ہوئیاں مستان اکھیں
دنیا جگ جہان دی خبر بُھلی، سدا رہندیاں وچ وجدان اکھیں
ویکھن پئیاں قیامت دی کدھ تائیں، نظر یار توں نہیں ہٹان اکھیں
صورت یار دی ویکھ حنیف یارا، ہور کیس پاسے بھلا جان اکھیں

ر
روز شہر وچ کُوک پیندی، گئیاں کھا اکھیں، ہائے کھا اکھیں
لٹک نال اٹھکیلیاں ناز نخرے، نت کردیاں لکھ ادا اکھیں
ملاں، زاہداں، صوفیاں، عالماں نوں، دیون چخہ پیار چڑھا اکھیں
اکھیں یار توں جان حنیف صدقے، کرن اکھیاں نال وفا اکھیں

ز
زاری کرن تے رون اکھیں، ہس ہس کے کدی وکھان اکھیں
پہلوں خوشیاں نال پریت لاون،پچھوں ہاڑے گھت کرلان اکھیں
راج کل جہان وچ اکھیاں دا، جتھے موج آوے ڈیرے لان اکھیں
اکھیں قید منظور حنیف ناہیں، نت فتح دے جشن منان اکھیں

س
ساک تے بھین بھرا سارے، دوست یار عزیز سب نال اکھیں
اکھیں پھیریاں رشتے ٹُٹ جاندے، کرن جھٹ دے وچ کنگال اکھیں
اکھیں نال نہ اکھیاں رکھیاں نی، طوطا چشم وانگوں بے حال اکھیں
اکھیں واسطے پھرن حنیف در در، لبھن اکھیاں نوں کرن بھال اکھیں

ش
شعلہ اکھیاں ترکھیاں دا، لگی سانگ سینے کرن یاد اکھیں
سک دید پیاریاں اکھیاں دی، اکھیں واسطے ہوئیاں برباد اکھیں
اکھیں جادو نے نور خدا والا، قسمت نال ملن خدا داد اکھیں
اکھیں ڈٹھیاں باہجھ قرار ناہیں، کرن آپ حنیف فریاد اکھیں

ص
صقل ہوئیاں اکھیں ویکھنے نوں، بھل گئیاں کی ہوونا نال اکھیں
کھان پین تے کم نہ کاج کوئی، ڈٹھے باہجھ ہے بچن محال اکھیں
راہ ویکھ کے اکھیاں تھک رہیاں، ہوئے روندیاں نوں کئی سال اکھیں
ملسی کدوں حنیف وچھنیاں نوں، ہر اک چہرے تے کرن سوال اکھیں

ض
ضعیف کمزورپیا لکھ ہووے، اکھیں دیندیاں پیار سکھال اکھیں
سوہنی سسی، تے قیس بن گئے مجنوں، عزت لٹ کیتا مہینوال اکھیں
رانجھا کن پڑوا فقیر ہویا، اکھیں لائیاں جاں ہیر سیال اکھیں
لکھاں عاشقاں کٹھیا عشق ہوراں، مندا کیتا حنیف دا حال اکھیں

ط
طرف کیہڑی جائیے، طرف کوئی نہیں، ہر طرف کریندیاں راج اکھیں
اکھیں واسطے کوہاں دے پندھ کر کے، مگر اکھیاں دے کرن بھاج اکھیں
کئی لکھاں نظارے تکدیاں نیں،باہجھ سجناں نہیں معراج اکھیں
اوتھے رسم رواج نہیں ہور کوئی، جتھے پاندیاں آپ رواج اکھیں

ظ
ظلم کریندیاں اکھیاں نیں، مارن کاتیاں ہور نہ ول اکھیں
ڈٹھے باہجھ پریت نہ مول کوئی، اکھیں نال پیار اٹل اکھیں
اک وار محبووب دیدار دیون، بنے گل وڈی، ول گل اکھیں
حنیف یار محبوباں دے نین ظالم، لٹ پٹ کے کر گئیاں سل اکھیں

ع
علم تے عقل، پیار نفرت، اکھیں نال ہے صدق صفا اکھیں
مٹھے خواب محبوباں دی اکھیاں دے، جلوے پلک وچ دین وکھا اکھیں
اکھاں نال نظارے نیں اکھیاں دے، ہووے گنگ زبان فرما اکھیں
نین نرگسی ویکھ حنیف لُٹے، کیتا تن تے دھن فدا اکھیں

غ
غضب خدا دا اکھیاں نے، پلکاں تکھیاں تیز قلم اکھیں
ہک کھیویاں ، ہک بادام وانگوں، ہک نرگسی نین صنم اکھیں
اکھیں سرمد جاں نثار کیتا، شمس شاہ لہاندیاں چم اکھیں
اکھیں شاہ منصور لٹکان سولی، عشق حق حنیف چھم چھم اکھیں

ق
قسم مینوں نیناں تکھیاں دی، گئیاں چاہڑھ بھواٹنے چاہڑھ اکھیں
نین شربتی ویکھ میں مست ہویا، ہوئیاں گرم جیویں جیٹھ ہاڑ اکھیں
نشہ دید شراب تھیں ودھ ہوندا، راضی ہون جاں دین دیدار اکھیں
درشن پا محبوباں دا تھک رہئیاں، ہر گز پاندیاں نہیں قرار اکھیں

ک
کم تے کاج بھلا سارے، ہک سک محبوب فدا اکھیں
اکھیں ویکھ کے نیویاں پان اکھیں، ہوون خوش اکھیں وچ پا اکھیں
اکھیں ویکھ کے اکھیاں شرم آوے، کرن اکھیاں دا یار حیا اکھیں
حنیف پلکاں دے بھار ٹر پیا جاوے، کرن آپ جے مہر وفا اکھیں

ل
لوک پئے تاڑ دے اکھیاں نوں، اکھیں تکن محبوب لشکار اکھیں
آوے نظر ساری کائنات جے کر، کریں دل دیاں یار شکار اکھیں
جلوے یار وکھاوندا تھائیں تھائیں، کھول اکھیاں نظر دیدار اکھیں
یار لبھدا من جے صاف ہووے، بیٹھا دل وچ دھرنا مار اکھیں

م
مکھ محبوب دا چن روشن، پلکاں سیاہ دھیری لا جواب اکھیں
سارے بدن وچوں بادشاہ اکھیں، بے پرواہ تے نور مہتاب اکھیں
مٹھے خواب سہانڑے اکھیاں دے، مٹھے شہد کولوں شاہ شہاب اکھیں
اکھیں آن جگاندیاں ستیاں نوں، جدوں ہون حنیف بے تاب اکھیں

ن
ناز نیاز دے نال ویکھن، در یار پیارے دا مل اکھیں
ویکھن جاگدیاں ستیاں ہر ویلے، جیون نہیں ہوندا ہک پل اکھیں
لکھاں سُتیاں ،لٹیاں ،پٹیاں نے، سسی وانگ مارو وچ تھل اکھیں
نفرت شوق تے ویر دے کئی قصے، ہک پل وچ کردیاں حل اکھیں

و
وقت سویر دے مٹھیاں میں، سفنے وچ دتا درشن اکھیں
سمے یاد آئے ویلے گزریاں دے، دتا پھوک لانبو تن من اکھیں
لگی دا تے دولت ساکھ ہر شے، دتا لون تھالی وچ بھن اکھیں
قسمت نال حنیف دلدار ملدے، کدی آ وکھاوسی چن اکھیں

ہ
ہک محبوب دی سک سینے، اکھیں کدی نہ ہووسن رج اکھیں
نین نیناںنوں ویکھدے بھالدے نیں، نت شہر جاون ایسے پج اکھیں
دھپ چھاں بدنامی دا خوف ناہیں، ویکھ ویکھ کے ہوئیاں نلج اکھیں
جان تلی تے رکھ کے مار نعرہ، ویکھن آئیاں حنیف نوں اج اکھیں

لا
لاثانی سوہنے نین کجلے، لگن آ کے تیر خدنگ اکھیں
سوہنے نین نظارے نیں سوہنیاں دے، کرن نرگسی نین ملنگ اکھیں
اکھیں نال جہان دے ہین جلوے، رنگ رنگ وکھاندیاں رنگ اکھیں
ڈٹھے باہجھ نہ چین حنیف یارا، لکھاں واہ لاون، لکھاں ڈھنگ اکھیں

ء
اللہ دی دھرت تے راج نیناں، جتھے موج آوے اتھے رہن اکھیں
جتھے کرن پیار پیار ہووے، ہووے ویر قتل کر بہن اکھیں
اکھیں اکھیں نوں ویکھ کے رج گئیاں، کوئی اکھیں نوں ویکھ کے کہن اکھیں
کئی پیار دے محل اسار رہیاں، جا کول محبوب دے بہن اکھیں

ی
یاری محبوب نال لا کے تے، صدقے کراں قبیلڑے خویش اکھیں
اکھیں وچھڑے یار دے ویکھنے نوں، در در پھردیاں رہن درویش اکھیں
اُنی سو پچانوے ماہ پہلا، لکھ نین نامہ کیتا پیش اکھیں
اکھیں لا حنیف نال توڑ چاہڑیں، سدا جیونا نہیں ہمیش اکھیں