سی حرفی ۔۸
(تن بیتاں وچ مکمل)
الف
آماہی، ’ب‘ بہت تھکی، ت تاہنگ تیری پئی مار دی اے
ث
ثابتی نہیں، ’ج‘ جگر باہجوں، ’ح‘ حالت گئی گھر بار دی اے
خ
خوشی گئی، ’د‘ دکھ بہتے، ’ذ‘ ذکر تے فکر سب یار دی اے
ر
رب وارث، ’ز‘ زاریاں دا، ’س‘ سک حنیف دیدار دی اے

ش
شوق لگا، ’ص‘ صادقاں دا، ’ض‘ ضعف نہیں کجھ نتار دا اے
ط
طوق پیا، ’ظ‘ ظالماں دا، ’ع‘ عاشقاں ہانگرا دار دا اے
غ
غم لگا، ’ف‘ فکر ڈاہڈا، ’ق‘ قسم مینوں شوق یار دا اے
ک
کون کٹے، ’ل‘ لکھ دتا،’م‘ مویاں نوں یار کیوں مار دا اے

ن
نیہہ ڈونگھی، چڑھی گھٹ کالی، اساں لنگھنا پہلڑے پور یارو
و
واہ کوئی نہیں، ہور راہ کوئی نہیں، ’ہ‘ ہڑ دا سماں ضرور یارو
لا
لا مکان دا پتہ دسے، ’ی‘ یاد نہ مان غرور یارو
ے
یار حنیف بھلائی دنیا، کیڈ پائے نیں عشق فتور یارو
سی حرفی۔۹
(ہک بیت وچ اٹھ حرف)
الف
الٰہی، میل ماہی نوں، ’ب‘ برے دن آئے نیں
ت
تلوار برہوں دی لٹکے، ’ث‘ ثواب کمائے نیں
ج
جوانی آخر فانی، ’ح‘حائل غم آئے نیں
خ
خوف حنیف وچھوڑے اندر، ’د‘ دکھاں دے سائے نیں

ذ
ذکر تیرے وچ رہندی، ’ر‘ رخ ویکھاں ماہی دا
ز
زیارت لکھ ثواباں، ’س‘ سوہنا چن چاہی دا
ش
شوخاں دے ناز نہورے، ’ص‘ صفا دل چاہی دا
ض
ضدی سنگ دل حنیف اے، مان حسن دی شاہی دا

ط
طواف کریں دن راتیں، ’ظ‘ ظالم کوئی خبر نہیوں
ع
عشق دے کٹھے عاشق، ’غ‘ غصہ تے جبر نہیوں
ف
فائدہ کی شکویاں سندا، ’ق‘ قسمت وچ اجر نہیوں
ک
کتھے چھڈ گیوں ماہی، کجھ حنیف نوں صبر نہیوں

ل
لیکھاں وچ درد وچھوڑا، ’م‘ ماڑے دا زور نہیوں
ن
نوازش وصل دی ہووے، ’و‘ وسیلہ ہور نہیوں
ہ
ہڈاں وچ درد وچھوڑا، ’لا‘ لہو دا زور نہیوں
ء
آخر حنیف ملے گا، ’ی‘ یاداں وچہ ہور نہیوں
سی حرفی ۔۱۰
(ہک مصرعہ وچ دو حرف)
الف
اللہ نوں سور پیارے، ’ب‘ بس کر کوئی ہور نہیوں
ت
توبہ کر آخر مرنا، ’ث‘ ثابت وچ گور نہیوں
ج
جمع کر عمل دی پونجی، ’ح‘ حاصل کجھ ہور نہیوں
خ
خوف حنیف خدا دا کریے، ’ر‘ رحمت باہجھوں ٹھور نہیوں
د
دوا گناہاں والی، ’ذ‘ ذکر وچ ڈھیندی اے
ر
رحمت وی لا متناہی، ’ز‘ زوراور تھیندی اے
س
سوہنا رب کرم کماسی، ’ش‘ شاہی نت جیندی اے
ص
صدیق حنیف نہ جھورے، آخر سچ منیندی اے

ض
ضعیف ایمانوں ہوئے، ’ط‘ طریقے بھلے نی
ظ
ظرافت رہی نہ مولے، ’ع‘ عمل نال تلے نی
غ
غازی تے ہین مجاہد، ’ف‘ فکراں وچ رُلّے نی
ق
قولاں دے سچے جیہڑے، پاون بھا ان ملے نی

ک
کلام الٰہی سوہنا، ’ل‘ لازم ایہہ پڑھنا ایں
م
مومن جنت نوں جاسن، ’ن‘ نہ دوزخ سڑنا ایں
و
وسیلہ نبیؐ سچے دا، ’ہ‘ ہوراں کی کرنا ایں
لا
لازم ہے ذکر الٰہی ، ’ی‘ یاداں وچ مرنا ایں
٭٭٭٭٭٭