کلام مرشد گرامی

از خواجہ محمد عبدالرحمٰن قادری نوری

حضرت خواجہ محمد عبدالرحمن قادری نوری
پیر ومرشد حضرت خواجہ محمد عبدالرحمن صاحب قادری نوری والمختصر تعارف مریدین، عقیدتمنداں تے قارئین دی خدمت وچ پیش کر رہیاں ہاں۔ پیرومرشد دی ہستی کِسے تعارف دی محتاج نہیں تے بندۂ ناچیز دی کی حیثیت تے مجال کہ مرشد داتعارف کروائے۔ ایہہ تاں صرف حصولِ خیرو برکت تے تسکین ذاتی دی اک کاوش اے۔ اللہ تبارک تعالیٰ دے حضور ایہہ دست بستہ دعا کرنا ہاں کہ سانوں حق گل سمجھن تے اُس تے عمل کرن دی توفیق عطا فرماوے۔ (آمین)
خواجہ صاحبؒ فرماندے نے پئی ہندوستان دی ونڈ توں پہلاں دی گل اے میں ہندوستان دے ضلعے گنگانگر دے چک موضع ککر والا وچ اپنے گھر آرام کر ریہا سی کہ سفنے وچ ویکھنا ہاں کہ پیرومرشد حضرت قبلہ سیدمحمد فیض علی شاہ قدس سرّہ‘دریادے کنڈے تے کھڑے فرماندے پئے نے پئی عبدالرحمن پُتر میرے کول تے آئو میں اُٹھ کے پانی تے ٹرنا شروع کردِتا۔ دریا پار کر کے جدوں میں مرشد دی خدمت وچ حاضر ہویا تے سرکار نے گل نال لالیا۔ بڑی محبت تے بڑے پیار نال نوازیا ، اپنا ناں تے پتہ دس کے فرمایا کہ ہن توں سانوں ملن لئی ماڑی سخی شوق الٰہی حاضری دے۔ اکھ کھلی تے میں ایس گل دی پک کرلئی پئی ماڑی سخی شوق الٰہی ہرحال وچ اپڑنا اے۔ اسیں کوئی لگ بھگ چالیس بندیاں دا قافلہ لے کے ماڑی سخی شوق الٰہی حاضر ہو گئے۔ مرشد سائیں نے بڑے چاواں نال اپنے سلسلے وچ باضابطہ شامل کر لیا تے انج میرے اُس روحانی سفردا آغاز ہوگیا۔ مرشد دی نگرانی وچ چلّہ کشی شروع ہو گئی۔ روحانیت دی تعلیم تے تربیت ایس طرح کیتی کہ سرکارِ دوعالم ﷺ دی خاص نظرعنائیت نے مشاہدات تے معرفت الٰہی دے خزانے عطا کر دیتے۔
مانگنے کا سلیقہ تو آتا نہ تھا
کملی والے نے پھر بھی عطا کر دیا
میرے اعمال کو بھی نہ دیکھا گیا
حال و بد حال کو بھی نہ دیکھا گیا
وہ لٹاتے رہے میں رہا لُوٹتا
میری چادر سے مجھ کو بڑھا کر دیا
حضور سید محمد فیض علی شاہ صاحب دے حکم دے مطابق اپنی رہائش چھڈ کے بستی رحمت مدینہ فیض آباد وچ آباد ہو گئے۔ بستی رحمت مدینہ ماڑی سخی شوق الٰہی نوں جاون والے رستے دے نال واقع اے تے ایس بستی نوں ایس خیال تے خواجہ صاحب نے آباد کیتا پئی مرشددی راہ وچ بیٹھ کے اُڑیکن ہاربن کے فیض دے جلوے حاصل کیتے جاون۔ بقول شاعر:
آپ کی رہ گزر پر بنے میرا گھر
میرے گھر آپ کی رہ گزر چاہیے
حضور قبلہ سید فیض علی شاہ صاحب دے وصال توں بعد رُشدو ہدایت تے حق دے چاہن والے لوکاں دے ہڑ سنے۔ مرشد پاک حضرت قبلہ خواجہ محمد عبدالرحمن صاحب دی خدمت وچ حاضر ہو کے فیض یاب ہونا شروع کیتا تے آپ نے وی نوازن والی حد کر دتی۔ ہر حاضر تے غیر حاضر ساریاں لئی اکو جیہی دعا کر دے سن۔ منگن والیاں نوں تے خیر دیندے ای سن، نہ منگن والیاں نوں انہاں توں ودھ کے عطا کیتا۔ خواجہ صاحب نے بخل تے کنجوسی توں کم نہیں لیا سگوں انج کرم نوازیاں کیتیاں نیں کہ مخلوق خدا وچ خواجہ صاحب دی نگاہِ دل نواز دیاں دھماں پے گئیاں ۔ آپ ہر ویلے مرشد پاک دی یاد وچ انج مگن رہندے سن کہ اکھاں چون اتھرو کِسے وی گھڑی سکدے نہیں سن ۔ ایسے کیفیت وچ کدی کدی حالت بڑی غیر ہو جاندی سی۔ ڈاکٹراں نے طبیباں نے ویکھ کے تے سکون لین والیاں دواواں دے دتیاں پر کسے نوں کجھ سمجھ نا آئی کہ خواجہ صاحب نوں کیہ دکھ اے ۔زمانے بھر نون فیض ونڈن والی شفیق تے بڑیاں نازاں والی ہستی ۱۳شعبان معظم تے جمعے دے دیہاڑے اک وجے دنیں وضو کرکے اللہ پاک دی بارگاہ وچ حاضر ہو گئے۔
جت ول گیا چراغ مبارک چانن لے گیا نالے
پچھے رہیا حیران پتنگا ایدھر اُودھر بھالے
حضور قبلہ خواجہ محمد عبدالرحمن صاحب دا دربار مرجع خلائقِ عام اے تے فیضِ عالم جاری اے تے تا ابد جاری رہے گا۔
حافظ محمد اقبال قادری
بہاول نگر