وعظ
سن اے غافل غفلت اندر ویلا گزر گیوئی
لُٹی جاون لوک خزانے تینوں خبر نہ کوئی

اج ویلا ہئی، چھڈغفلت نوں فیر کُجھ ہتھ نہ آوے
پھڑلئے پلہ پیر اپنے دا فضل ربی ہو جاوے

بنجر، کلر والی دھرتی تاں فردوس ہو جاوے
دلبر سوہنا تے من موہنا بردی نوں گل لاوے

اس نوں کدی وی موت نہ آوے اندر دویں جہانی
قسم خدا دی عبدالرحمنؔ ملے جے دلبر جانی

ماڑی والے دلبر سائیاں سُتڑے لیکھ جگائو
خالی جھولی بھر دیو میری خیر نظر دی پائو !

تُوں سخیاں دا سخی انوکھا ہرگز شک نہ کوئی
سب سخاوت کل جہاناں ختم تیرے تے ہوئی