صوفی محمد اصغر سائیں
(آنحضور قبلہ صوفی محمد اصغر سائیں جہلم والوں نے زمیندارہ ہوٹل میں قیام فرمایا۔ علیم الدین مالک ہوٹل عقیدت مند ہوا ۔ اس نظم میں ان کاذکر بھی آیا ہے۔ )
مینوں دسیا مہک بازاراں دی اج سوہنے پھیرا پایا اے
پئی قسمت جاگ بیماراں دی دُکھیاں نیں شُکر منایا اے

پیاں دسدیاں عجب بہاراں نیں جتھے محفلاں لائیاں یاراں نیں
اوتھے بنیاں ہن گلزاراں نیں جتھے یار نے قدم ٹکایا اے

کیوں ستا بھاگ غریباں دا تھیا بوہا بند نصیباں دا
کولوں لنگھیا یار غریباں دا، نہیں قدم رنجہ فرمایا اے

ایہہ بھاگ علیم الدین دا اے پیا قدم جاں گوشہ نشین دا اے
وجا ڈنکا دین مبین دا اے، تھیا ہر جا نور سوایا اے

جتھوں کدھرے سوہنا لنگھ جاوے پا نظر کرم دی رنگ جاوے
اوہ خیر دعاواں منگ جاوے سوہنے دکھیاں دا دکھ ونڈایا اے

سائیںؔ عشق دی کھیڈ انوکھی اے، چھک دل نوں پیندی چوکھی اے
سُن! دید دی منزل اوکھی اے ، ساہنوں ہجر نے مار مکایا اے