مرثیہ حضرت شاہ محمد یونس صابری سرکار
( آستانہ عالیہ صابریہ ملتان شریف)

تیرا ہے احسان زمانے تھے بابا یونس لکھ ہزار
تیرا قرض ادا نہ ہو سکیا جہڑا ویکھیا سی تساں پہلی وار
اساں خوشیاں دے وچ بھل گئے
تہاڈے باجھوں سوہنیا رل گئے
تساں چھوڑا سانوں جل گئے
اسیں روندے پئے ہاں زار و نزار
در تیرے آکے قرار ملے
تیرے جیا نہ کدھرے پیار ملے
نہ ایہہ جیا کوئی وفادار ملے
گلی کوچہ ڈھونڈیا ہر بازار
کوئی ایڈا قاصد آیا جہدے اگے پیش نہ جاندی اے
مرن توں پہلے مرگئے انہا نوں موت کدے نہ آندی اے
کم ویکھ قضاء قدر دے بناں سجناں سنج ہو جاندی اے
سنجی پئی حویلی سانوں دسدا نہ سوہنا یار

تساں چھڑ کے سانوں ہے کتھے ڈیرا لایا
اساں روندے نیر وہاندے رہے
تہاڈے ہجر فراق اندر اسان رورو ہوش گنوایا
سوہنے مکھ نورانی والی سانوں جھلک دکھا ہک وار
تہاڈے باغ باغیچے تے پھل بوٹے پئے مہکدے ہر ہر جائیں
محفل خانیاں تھیں ذکر اذکار دیاں پیئاں ہون بلند صدائیں
جہڑی راہ وکھالی اسی ٹر دے اسے راہیں
پر تہاڈی جدوں یا دستاندی نین ہوجاندے اشکبار
قادری سائیںؔ یونس بابا جی ٹرگئے پر یاد انہاندی ریہہ گئی
چار چوفیرے پین بھلیکھے پر دل وچ صورت بہہ گئی
ایڈا دکھ وچھوڑے والا نال صبر دے جندڑی سہہ گئی
وچھڑے یار نہ بھلدے بھاویں گزرن سال ہزار