کامل مُرشد دی پہچان

پھڑ دامن پیر منا لَے توں
اِنج سوکھا ای رب نوں پا لَے توں
رکھ پہلی پوڑی پیر میاں
انج کردا جا توں سیر میاں
تیری ہر دم ہووے خیر میاں
من اپنے نوں سمجھا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں
پھڑ مرشد کر انکار نہیں
بنِ مرشد بیڑا پار نہیں
لینی ہور کسے وی سار نہیں
اُس در تے ڈیرے لا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں
اوہ بستی یار مدینہ ہے
اوتھے ملدا نور خزینہ ہے
اوتھے ہوندا ٹھنڈا سینہ ہے
کر ہمت درشن پا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

سوہنا مرشد ماڑی والا اے
جس کیتا نور اجالا اے
سدا وسن جھوکاں شالا اے
اُس در توں فیض کما لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ایہو طرز طریقہ سارا جے
ایہو سب توں راز نیارا جے
اُس رب دا نام پیارا جے
اُس نام دا ورد پکا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ڈِٹھا خواجہ عبد رحمن میاں
ہِن دُھماں وچ جہان میاں
جتھے جھکدے شاہ سلطان میاں
اُس در توں فقر کما لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

اوہ مٹھا ہے خلق طبیعت دا
پابند اے بڑا شریعت دا
اوہ اچھا ہے ذہنیت دا
اوہدے در تے کلّی پا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

اوہدا میتھوں سن توں حالا نی
اوہدا بہتا شان نرالا نی
اوہدا وارث کملی والا نی
اُس در تے جوگ کما لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

وچ ماڑی جھوکاں لائیاں نیں
اوتھے ذکری جلیاں پائیاں نیں
گیاں ہر جاء ہو رشنائیاں نیں
اوتھوں دل دا دیپ جگا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

اوتھے بڑے مرید پئے آندے نیں
آ دل دا مقصد پاندے نیں
نالے سوہنا لنگر کھاندے نیں
وچ لنگر حصہ پا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

اوہدا لنگر ہر دم جاری ہے
پئی کھاندی خلقت ساری ہے
دُکھ ہٹدے دور بیماری ہے
کھا لنگر شفا پا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

اوہدا ہکو دسترخوان میاں
اوہ لنگر خود ورتان میاں
اوہ قوم دے بھٹی خان میاں
چل در تے درشن پا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ہیٹھ بیری مجلس لاندا ہے
اوہدا بھیت ذرا نہ آندا ہے
ہر اک تے کرم کماندا ہے
اوہدے کرم دی چھتر بنا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

اُس بیری دے مٹھے بیر میاں
گھُلا وچ جہان ہنیر میاں
دیندے فرقے دل نوں پھیر میاں
لڑ لگ، ایمان بچا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

اوہدا چہرہ نور نورانی ہے
اوہدی اکھ بڑی مستانی ہے
لمبی دھون ، اُچی پیشانی ہے
دوروں ویکھ نظارہ پا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

توں سچی گل سنائی ہے
اوہدے اندر فرق نہ رائی ہے
تینوں اجے وی ہوش نہ آئی ہے
اُٹھ چل! ماڑی دا راہ لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

اوہدی ویکھی اک نشانی ہے
اوہدے گل شرع دی گانی ہے
اوہ سوہنا دلبر جانی ہے
دل اندر بیٹھا، پا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

تک زُلف تے نور نظارہ ہے
پیندا دوروں چمکارا ہے
جھکے در تے عالم سارا ہے
بہہ، دل نوں نور بنا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

قد لما ، ٹور نیاری ہے
کنی سوہنی شکل پیاری ہے
اقبالؔ وی کردا زاری ہے
اِک واری نظر اٹھا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ایہہ دنیا بندی خانہ ہے
ایہنوں کہندے لوگ ویرانہ ہے
ایتھے ہر دا آنا جانا ہے
دو دن دی عمر نبھا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ایتھے آئے بڑے سکندر نیں
نالے ڈاہڈے غوث قلندر نیں
پر ٹر گئے پل دے اندر نیں
دس گئے، گل کفنی پا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ایہہ دنیا کھیڈ مداری اے
مُکے پل وچ زندگی ساری اے
سب ٹر گئے وارو واری اے
ہئی ویلا ، فکر کما لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

وچ دنیا دکھ گھنیرے نی
جد پائے موت نے پھیرے نی
بھُل جاسن ساک چنگیرے نی
سجناں نوں مل ملا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ایہہ دنیا آخر چھڈنی اے
جو بیجی آخر وڈھنی اے
ایتھے ہر شئے آخر بھجنی اے
ہئی ویلا ، سوچ سچا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

وچ دنیا دل لگاسیں توں
پھر آخر نوں پچھتاسیں توں
وچ قبر اندھیرا پاسیں توں
پا تیل ، چراغ جگا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

مینوں متیں دین سیانے جی
جیہڑا وقت دی قدر پچھانے جی
اوہدے جَمدے بھُنے دانے جی
کر محنت بھاگ جگا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

پئی قبر آوازاں کسدی ہے
سب حال حقیقت دسدی ہے
بناء عمل نہ زندگی چس دی ہے
کر عمل تے قبر سجا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ایہو حکم حضوروں آیا ہے
جنھاں دنیا تے عمل کمایا ہے
اوہناں جنتیں ڈیرا لایا ہے
کر عمل تے شان ودھا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ہن ویلا ہتھوں جاندا اے
تینوں خیال ذرا نہ آندا اے
چھُٹ کھوا جاسی واہندا اے
کھیتر نوں پانی لا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

پکی فصل تے داتیاں پیاں نی
دھیاں ٹر سوہرے گئیاں نی
اگوں سس دیاں جھڑکاں پیاں نی
پھڑ پیر تے شوہ منا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

بیٹھی ڈھیری ، آئے تولے نیں
لگے چُکن ، یار نہ بولے نیں
بھر بورے ٹر گئے اوہلے نیں
من رب دی یار رضا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

وچ دنیا جان مسافر توں
ہونا خاک دی ڈھیری آخر توں
پلے بنھ لَے خرچہ وافر توں
وچ جنت عیش کما لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

لگے ٹیشن شوق الٰہی دا
جتھے لگدا دل خدائی دا
بیٹھا عاشق مدنی ماہی دا
جا اوتھے عشق کما لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

ملتان ولوں جے آویں توں
پیر حاصل پور ٹکاویں توں
اگوں چشتیاں ولے جاویں توں
راہ ٹیشن ماڑی دا لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

اوہ بستی فیض آباد ہوئے
اوہنوں ویکھاں تے دل شاد ہوئے
اوتھے پوری دلی مراد ہوئے
جا لیکھ اوتھے اَزما لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں

تینوں پند کرے اقبالؔ میاں
کر نیکی ، ہوش سنبھال میاں
چھڈ جاسی اہل عیال میاں
وچ دنیا عمل کما لَے توں
پھڑ دامن پیر منا لَے توں