فانی دنیا

جدوں دا تو رب رب کہنا بھل گئی
دُکھاں دی اُجاڑ وچ کونج وانگوں رل گئی

ویلا ہتھوں جان لگا پیا نوں منا لَے
پیا دے دوارے بہہ کے درشن پا لَے
جس ٹور پیا ٹورے من اوہ رضا لَے
ایویں جانیں جیویں تقدیر تیری کھل گئی

اوکھی سوکھی جیویں توں ایہہ زندگی نبھائی اے
موت ویلے لوکاں تینوں کفنی پوائی اے
بھین بھائی سارے تیرے پان گے دہائی اے
جیس ویلے روح تیری وطناں نوں جُل گئی

مال تے اولاد والی یاد تینوں آوے گی
اوس ویلے جان تیری بڑا پچھتاوے گی
چنگی کیتی نیکی جہڑی اوہو کم آوے گی
دل والی میل توبہ نال دھل گئی

لبھیا کی تینوں اس دنیا مکار توں
چھڈ سوہنے رب نوں تے ہوئی بڑی خوار توں
کسے نہیں او پچھنا جو ہوویں گی بیمار توں
ایویں کوڑی دنیا دی چمک اُتے ڈُل گئی

قادری دیؔ ایہہ گل توں پلے بنھ لَے
دنیا ناں رج کے تے ہک واری کھن لَے
گور وچ آوے گا سکون گل من لَے
جدوں اوتھے جنتاں دی وا گھل گئی