وچھوڑے دا دکھ
(آنحضور قبلہ خواجہ سائیں ملتان شریف ملک خورشید صاحب کے ہاں تشریف لے گئے
راقم کی ڈیوٹی دربار اقدس پر لگائی اس وقت یہ اشعار تحریر میں آئے )

تیرے باہجھوں جگ سارا دسدا ہنیر وے
ماڑی والے خواجہ سائیاں واگاں چھیتی پھیر وے

کلاّ نئیں میں جگ سارا ہویا ہے اداس وے
ہر کہیں نوں ملنے دی لگّی ہوئی پیاس وے

واسطے خدا دے ہن کریں نہ توں دیر وے
تیرے باہجھوں جگ سارا دسدا ہنیر وے

سائیں دے فقیر نت در تیرے آئوندے
دیکھ خالی تھاواں ہُن پچھاں مڑ جائوندے

سبھناں دے دلاں اُتے غماں والے ڈھیر وے
تیرے باہجھوں جگ سارا دسدا ہنیر وے

پیا باہجھوں دل میرا بہو ہے پکار دا
پتہ مینوں لیاء کے دیو کوئی سوہنے یار دا

اللہ جانے دور تھیسیں کدوں ایہہ نکھیر وے
تیرے باہجھوں جگ سارا دسدا ہنیر وے

تیرے بناں لکّھاں ایتھے کسے دی نہ کار وے
ہکناں دے بھاگ بھلے لکّھاں نوں پئے تار دے

در تیرا ایویں ساہنوں جیویں اجمیر وے
تیرے باہجھوں جگ سارا دسدا ہنیر وے

قادری سائیںؔ تیرے شعر ہے بناوندا
سجناں دے باجھوں پیا دل کرلائوندا

شام لنگھ جائے تاہنگاں رکھیاں سویر وے
تیرے باہجھوں جگ سارا دسدا ہنیر وے