حسن فانی اے
بہتے ناز کریندیئے کڑیئے ناں کر اتنا شور
سسی وی سی ناز کریندی، رُل موئی بھنبھور
کڑیئے فانی حسن تے ناں ہوئیے ایڈا مغرور
جد وی جوبن ٹٹنا تینوں ہونا دکھ ضرور
کسے ناں تینوں پچھنا بھاویں دنیا دی توں حور
جو بنیا اوس ٹٹنا ایتھے ہونا ہور دا ہور
ہیر سیال نے رانجھے دے نال عشق نبھایا اے
مجھیں باراں سال چرائیاں ، نالے چاک اکھوایا اے
عشق چ اوڑک جوگی بنیا، بوہتا دکھ اٹھایا اے
قیدو نے تاں مڑ وی نہیں سی چھڈیا اوہدا کھور
سوہنی ایتھے عشق دی ڈاہڈی لاج نبھائی اے
دلبر تے جند واری، ناں ای اکھ پرتائی اے
اس دنیا دے کچے گھڑے نے جان گنوائی اے
گوتے کھاندی رہ گئی ، نہ کوئی چلیا اوہدا زور
قادریؔ سائیں عشق ماہی وچ ہوئے ڈاہڈے خوار
دلبر باہجھ نہ دل نوں کدھرے آوے چین قرار
سوہنا سانول جے کر مینوں جھلک دیوے ہک وار
موہنجھ منجھاری ، کرماں ہاری منگساں نہ کجھ ہور