پارک دی سیر
پارک دے وچ گھمن والے آندے دل پرچاون لئی
عورت مرد تے بہتے وڈے آندے دکھ گھٹاون لئی

صبح سویرے منہ ہنیرے سیر کرن نوں آندے نیں
بہتی عمراں والے بھائی چھیتی ہی تھک جاندے نیں
تھوڑی عمر دے گھبرو اوتھے آکے خوشیاں پاندے نیں
بہتے آندے اوتھے اپنا اپنا دکھ ونڈاون لئی

فجری اٹھ خدا دے بندے سر سجدے وچ دھردے نیں
شرع شریف دے تابع رہ کے ذکر خدا دا کردے نیں
صبر شکر دا پہن لبادہ ہر دم دکھڑے جردے نیں
دکھاں وچ وی نہ گھبراون رب سوہنے نوں پاون لئی

شوگر والے بھائی میرے! ایہہ تیری مجبوری اے
تڑکے اٹھ کے سیر نوں جانا تیرے لئی ضروری اے
پڑھ الحمد اکتالی واری ایہہ فرمان حضوریؐ اے
ایہدے نال درود رلا ، ایہہ ورد ہے دکھ ہٹاون لئی

بچے کرن تیاری ایتھے جد پرچے ہون سالانہ
کئی وچارے غربت مارے، کئی پئے دین ماہانہ
محنت دے ہن نمبر ملدے بھاویں شکل شاہانہ
محنت تے رب رکھدا ناہیں، دسی اے گل سمجھاون لئی

بہتے موٹے بھاری بندے سو سو نفل گزارن!
غم اندوہ سب دور ہو جاون کدی ناں ہمت ہارن!
قبر حشر نوں سامنے رکھ کے نفس اپنے نوں مارن
بڑا ای چنگا نسخہ ہے اے رب دے نیڑے آون لئی

سجری خوشبو پھلاں والی ہر پاسوں پئی آوے
پھل کلیاں دی مہک پیاری ہر اک نوں پئی بھاوے
جوں جوں خوشبو ودھدی جاوے دل سکون وی پاوے
باغ باغیچے لائے سارے تیرا جی بہلاون لئی

کڑیاں وی کدی سیر بہانے پارک دے وچ آندیاں نیں
پکڑ موبائل گھمدیاں پھردیاں اپنا دل بہلاندیاں نیں
نکھرا مکھ تے بکھریاں زلفاں خوش گپیاں فرماندیاں نیں
قادریؔ سائیں آئیاں ہن ایہہ پارک دی شان ودھاون لئی