صحافت
یار صحافت عین عبادت کریئے جے کر سچ دے نال
جان دکھاں وچ پا صحافی بنندے ہین غریب دی ڈھال

جدوں ایہہ خبراں ڈھونڈن ویندے غم اندوہ نیں جردے
ماڑیاں تے مظلوماں اُتے ہتھ شفقت دا دھردے
جابر ظالم حاکم اگے ڈٹ جاندے نہ ڈردے
خوف ذرا نہ کھاندے ویکھو کردے صدق مقال

شہر محلے کوچہ کوچہ ہر جا ویکھو جاندے
ظالم لوگ غریباں تائیں حدوں ودھ ستاندے
مرہم زخم غریباں دے تے ہین صحافی لاندے
حق دی گل نیں کردے نالے رہندے حق دے نال

دفتراں اَتے کچہریاں وچ، کدی پھردے رہن بزاراں
سجریاں تازیاں خبراں ڈھونڈ کے چھاپن وچ اخباراں
چنگیاں مندیاں خبراں پڑھ کے پرچن دل ہزاراں
پنچھیاں وانگ توکل رب تے رہندے نیں خوشحال

یار صحافی چنگے نیں، ایہہ بولن بول رسیلہ
دکھیاں تے دکھیاراں دا ایہہ بن دے ہین وسیلہ
راہ ڈکن ایہہ اَگوں بھانویں ہووے شیر مریلہ
جس دے نال ایہہ دل تھیں ٹردے دکھڑے دیندے ٹال

اللہ سوہنے رزق انہاندا لکھیا کس بہانے
مالک روزی ہر نوں دیندا ، بھولے تے مستانے
کر مزدوری تے کھا چوری، کہہ گئے مرد ربانے
منگو یار دعاواں سب نوں لبھے رزق حلال

قادریؔ جی اخبار دی خدمت عزت بہت بناندی
عزت، شہرت ، دولت تائیں غربت شان گنواندی
اللہ سوہنا راضی تھیوے جتھے پیش نہ جاندی
خوفِ خدا تھیں روندیاں نوں تے بخشے گا ذوالجلال