رُوپ زمانے دے
کیہ جیہا ویلا آیا یارو بھائی دا دشمن بھائی اے
غیراں نوں لئے اندر آون شرم ذرا نہ آئی اے
دھن دولت نال پیار ہے سچا
اندروں پر ایمان اے کچا
کجھ تے عقل کریندا، کھچا!
تینوں شرم نہ آئی اے
وڈا اہل ایمان سداویں
مومناں ورگی شکل بناویں
دھوکا دے دے مال کماویں
واہ تیری چترائی اے
رات دنیں پئے ٹی وی چل دے
مال حرام تے بال نیں پل دے
ظلم کرن توں کدی ناں ٹلدے
ڈاہڈی لا پروائی اے
کئی نمازاں ادھیاں چھوڑن
وچ مسیتاں دنیا لوڑن
ترس نہ کھاون ، دل پئے توڑن
دین دی گل بھلائی اے
جس اندر وڑ کے بہنا سی
جہدے مکھ تے پردہ رہنا سی
نالے شرم حیا جہدا گہنا سی
اوہ وچ بزار دے آئی اے
وچ مسیتاں پڑھن نمازاں
ملاں بڑیاں کردے واعظاں
بنے شکاری وانگر بازاں
دل وچ رحم نہ کائی اے
ہٹیاں والے مال کماون
کرن ملاوٹ نہ شرماون
بہتے وڈے سیٹھ سداون
انھی کرن کمائی اے
کپڑا کھچ کے کردے پورا
بھانویں چٹا بھانویں بھورا
گھر جاون تے ناپ ادھورا
کیہ ریت روش اپنائی اے
جئے توں گوشت خریدن جاویں
نظر ترکڑی ول ٹکاویں
کدی ناں ایہنوں پورا پاویں
ہتھ دی یار صفائی اے
جدوں سٹور تے عورت جاوے
بنی ٹھنی اوہ دل نوں بھاوے
مینوں شرم نہ تینوں آوے
ایہہ بھین اے یا بھرجائی اے
رشتے غیراں نال نیں کردے
جھگڑا ہون تے آہیں بھردے
ضد ناں چھڈدے، دکھڑے جردے
کیسی ریت اپنائی اے
ڈاکٹر پئے نیں جیباں کٹ دے
پنجاں دا پنج سو نیں وٹ دے
ایہہ اپنی گل توں ناں ہٹ دے
اُتوں حکیم عطائی اے
پلس والے نہ کردے ٹالا
ماں پیو ہووے بھاویں سالا
وردی بدلی ، دل پر کالا
ظلم دی حد مکائی اے
واپڈا والے معاف نہ کردے
نال روپیاں جیباں بھردے
رب رسول توں مول نہ ڈردے
کردے صفن صفائی اے
اکائونٹ برانچ دا سن افسانہ
قائد اعظم نال یارانہ
سکا بھائی بنے بیگانہ
بس جیب دی شامت آئی اے
بس ڈریور ہین ہشیار
کرن سواری نوں ایہہ خوار
سڑک تے ٹردے، دیون مار
ذرا نہ خوف خدائی اے
عدلیہ والے ہن مغرور
رشوت لے ہوندے مسرور
کنج ایہہ ہوسن پیش حضور
پچھ پریت ناں کائی اے
نہراں والے وی مکار
کردے رج ذلیل و خوار
پانی ویچن بے شمار
بس جیب تے نظر ٹکائی اے
مُلّاں مال زکوٰۃ پئے کھاون
مال یتیم توں نہ شرماون
حق دی راہ ایہہ کدوں بتاون
بس شرع دی گل لکائی اے